Πίσω στο 1978, όταν ακόμα ήμουν φοιτητής, Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, τότε που η μπάντα των FM στο ελληνικό ραδιόφωνο ήταν σχεδόν άδεια, τρεις ερασιτεχνικοί σταθμοί ήταν πολύ δημοφιλείς: ο 251 από το Ηράκλειο, ο 98 από το Περιστέρι και ο 267 από την Πεύκη, όλοι από την Αθήνα. Κάπου εκεί, στους 101 MHz, εξέπεμπε ένας σταθμός με το όνομα “Στούντιο Ένα” ο οποίος ήταν εγκατεστημένος σπίτι μου και εξολοκλήρου κατασκευασμένος από τον μέχρι σήμερα στενό μου φίλο Ντίνο (φοιτητής Μηχανολόγος-Ηλεκτρονικός) που για πολλά χρόνια, από μικρό παιδί, ασχολείτο με πομπούς στα μεσαία (AM).
Το concept ήταν ως εξής: Δευτέρα με Πέμπτη, από το πρωί ή νωρίς το μεσημέρι, ανάλογα τα υποχρεωτικά σε παρακολούθηση μαθήματα, έπαιζε ολόκληρα άλμπουμ της δισκοθήκης μου (Rock, TechnoRock), χωρίς σχολιασμό, μέχρι αργά το απόγευμα που ερχόταν ο Ντίνος (έμπειρος στο μικρόφωνο και γνωστή φωνή στο ερασιτεχνικό ραδιόφωνο), που τότε ο σταθμός έπαιρνε ζωή (…και το mixer φωτιά…), δίνοντας το τηλέφωνο του σπιτιού για να επικοινωνούμε με το κόσμο (στοιχεία κάλυψης, σχόλια, επιθυμίες για τραγούδια, κ.λ.π.), διευρύνοντας τα μουσικά είδη με τη δισκοθήκη του και σε 45νταρια. Παρασκευή απόγευμα, Σάββατο και Κυριακή, ένας ακόμα στενός μου φίλος, και μέχρι σήμερα κουμπάρος μου, ο Δημήτρης (φοιτητής Οικονομικά-Διοίκηση Επιχειρήσεων), που αργότερα, όταν πια το ερασιτεχνικό ραδιόφωνο στα FM κυνηγήθηκε και εξαφανίστηκε, για αρκετά χρόνια συνέχισε τις δικές του εκπομπές στην ιδιωτική ραδιοφωνία.
Τότε το “Studio 1” είχε την πλήρη του μορφή και ψυχή. Τρεις άνθρωποι, τρεις δισκοθήκες, τρεις μουσικοί ορίζοντες, τρεις φωνές. Δημήτρης μικρόφωνο (χαρισματική φωνή και ευρηματικό μυαλό), Ντίνος τεχνικός συντονιστής (πολυμήχανο μυαλό) και εγώ τηλέφωνο και συντονιστής μουσικού υλικού (μεθοδικό μυαλό), και οι τρεις μαζί μουσική επιμέλεια και επιλογή. Όλο αυτό τελείωσε ένα πρωί Σαββάτου της Άνοιξης του 1981, όταν τέσσερεις άνδρες της Κ.Υ.Π. (Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών), δυο της ειδικής υπηρεσίας εντοπισμού ραδιοπομπών του Ο.Τ.Ε. (Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος) και δυο αστυνομικοί, σκαρφαλώνοντας και πηδώντας φράκτες, πόρτες και παράθυρα, εισέβαλαν με όπλα μέσα στο σπίτι.
Το έγκλημα ήταν βαρύ…μιλούσαμε στις ψυχές του κόσμου, χωρίς να λογοδοτούμε και να ελεγχόμαστε από το κράτος και το σύστημα (για παράδειγμα ας πούμε τη μουσική βιομηχανία) και έτσι επειδή εγώ έμενα στο σπίτι αυτό οδηγήθηκα με χειροπέδες στη φυλακή όπου στο ίδιο κελί μετά από δυο ώρες ήρθε να μου κάνει παρέα για το ίδιο έγκλημα ο Παναγιώτης, ο 251, ο σταθμός που προανέφερα. Αξίζει να πω ότι μετά το αυτόφωρο, στη δίκη που έγινε λίγους μήνες αργότερα, για πρώτη φορά στην ελληνική δικαιοσύνη δεν παρουσιαστήκαμε σαν ραδιοπειρατές, το μέχρι τότε γνωστό τους, αλλά, με μια σειρά ενεργειών προσπαθήσαμε να υποστηρίξουμε την αναγκαιότητα της ελεύθερης έκφρασης της ραδιοφωνίας. Παραδόθηκε το μηχάνημα μας στο τεχνικό εργαστήριο του πολύ γνωστού περιοδικού ΗΧΟΣ & Hi-Fi στον Θ. Σπίνουλα για μετρήσεις, όπου πιστοποιήθηκε η άψογη λειτουργία του χωρίς παρεμβολές. Κατέθεσε ο τεχνικός διευθυντής στην Ελλάδα μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας κατασκευής ραδιοπομπών για πολεμικά και εμπορικά πλοία, προκειμένου να εξηγήσει τη διαφορά της μπάντας των FM με αυτή τη δικιά τους. Και ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Δ. Σαββόπουλος, για να υποστήριξη την ελεύθερη ραδιοφωνία, που για περίπου ένα χρόνο, στην εκπομπή του στην κρατική ραδιοφωνία, μέχρι την Άνοιξη του 1981, συνδεόταν με τα στούντιο διαφόρων ερασιτεχνών, προβάλλοντας την αξία και την πολυμορφία της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Αυτό όμως δεν άρεσε καθόλου στο δικαστήριο, διότι τολμήσαμε να αμφισβητήσουμε το νόμο και έτσι, ο Ντίνος σαν κατασκευαστής και εγώ σαν κάτοχος, καταδικαστήκαμε με ανήκουστα βάρη χρηματικό πρόστιμο και 13 μήνες φυλάκιση μη εξαγοράσιμη, ευτυχώς με δικαίωμα έφεσης. Δυο χρόνια αργότερα στο εφετείο η ποινή ήταν η τυπική: 2 μήνες με αναστολή, που μετά από 1 χρόνο παρεγράφηκε.
Όλα αυτά είναι παρελθόν και αναμνήσεις. Στην εποχή του διαδικτύου τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα.
Η προσπάθεια μου αυτή αποσκοπεί στο να προβάλλονται όλα τα είδη μουσικής και να μου θυμίζει κάτι από το “STUDIO 1”
Και μην ξεχνάτε: κανένα mp3 δεν μπορεί να αντικαταστήσει το βινύλιο η το CD
Αυτό που μας αρέσει πρέπει να το έχουμε αυθεντικό.
Φιλικά…Ιωσήφ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment