Tuesday, February 17, 2009

ChrisGoesRock New Personal Site





ChrisGoesRock ...blogspot... GoesToHistoy

Εάν κάποιος θα ήθελε να θυμάται κάτι από τον Chris, εδώ μπορείς να δεις αρχεία mht με όλα τα links που πιθανόν να δουλεύουν για download.
Καλή τύχη και καλή επιτυχία για τον Chris.

If somebody he would like to remember something from Chris, here you can see files in mht format, with links that probably works for download.
Good chance for you and good success for Chris


MyLink : @mht files

After many years, I must correct this!


Dirty Funky Situation


Sunday, February 15, 2009

David Bowie & Stevie Ray Vaughan - Dallas Moonlight (1983)

Όταν έχεις να κάνεις με τον καλλιτέχνη που, πίσω στο 1974, με το "Aladdin Sane" σε μύησε στο βαθύτερο νόημα της ΡΟΚ και στα μουσικά ταξίδια του μυαλού μου, δεν μπορεί παρά να μην εκστασιάζομαι κάθε φόρα που τον ακούω.
Αυτό το άλμπουμ ήταν τότε δανεικό, το έψαχνα για αρκετό καιρό μέχρι να το αποκτήσω σε βινύλιο και αργότερα σε CD, και αποτέλεσε την αφορμή να ασχοληθώ με το HiFi.
Και όταν έχεις επίσης να κάνεις με ένα εξαίρετο κιθαρίστα, τον Stevie Ray Vaughan, τόσο νωρίς αδικοχαμένο, που γεφύρωσε την blues με το rock πυροδοτώντας την αναγέννηση της blues στην δεκαετία του '80 ...καλύτερα να κάθεσαι προσοχή...
Τώρα, όταν αυτά το δυο συναντηθούν να το αποτέλεσμα...“Dallas Moonlight”
Πάλι, από την εποχή του AudioGalaxy είχα κατεβάσει το "David Bowie and Stevie Ray Vaughan - Heroes.mp3" και να τώρα, χάριν του πολύ καλού Blog: Noise Junkie, έχω τη χαρά να το παρουσιάζω.

When you have to make with the artist he, back to 1974, with "Aladdin Sane" initiated me into the deeper meaning of ROCK and into the musical travels of my brain, it cannot than to be in ecstasies, each time where I hear him.
That time, this was a loaned album, I searched it for enough time until I acquired it in Vinyl first and later in CD, and it constituted the reason I am occupied with HiFi.
And when you have also to make with a excellent guitarist, Stevie Ray Vaughan, so much early and no use death, where he bridged the gap between blues and rock, firing the rebirth of blues in the decade the '80 ... "better seat attention"...
Now, when these two things are met here is the result... "Dallas Moonlight".
Again, from the season of AudioGalaxy I had downloaded "David Bowie and Stevie Ray Vaughan - Heroes.mp3" and now, thanks to a very good Blog: Noise Junkie, I have the joy to present this.

THE TRACKLISTING:
01 Star
02 Heroes
03 What In The World
04 Look Back In Anger
05 Joe The Lion
06 Wild Is The Wind
07 Golden Years
08 Fashion
09 Lets Dance
10 Red Sails
11 Breaking Glass
12 Life On Mars
13 Sorrow
14 Cat People (Putting Out Fire)
15 China Girl
16 Scary Monsters (Super Creeps)
17 Rebel Rebel
18 I Can't Explain
19 White Light White Heat
20 Station To Station
21 Cracked Actor
22 Ashes To Ashes
23 Space Oddity
24 Young Americans
25 Soul Love
26 Hang Onto Yourself
27 Fame
28 TVC15
29 Stay
30 Jean Genie
31 Modern Love


My Links : Part1, Part2, @320kbps

Saturday, February 14, 2009

V.A. - Love is All (Compiled by J.Sigal 1999)

Posted by Dimitris Sigalos


Είναι πολύ δύσκολο να πεις τίποτα παραπέρα απ’ αυτόν τον τίτλο που δρα καταλυτικά σαν μπάρα φραγής για κάθε επί πλέον λέξη που θα σκεφτείς.
Τρεις λέξεις που περιγράφουν την πεμπτουσία της ύπαρξής μας.
Τρεις λέξεις που τις περισσότερες φορές μέσα στη φρίκη της καθημερινότητας μας διαφεύγουν.
Ας κάνουμε μια βουτιά στο μέσα μας που για έναν ανεξήγητο λόγο το έχουμε χρόνια απείραχτο.
Ας διεγείρουμε την ύπαρξή μας για να την κρατήσουμε ζωντανή απ’ το σκοτάδι που καιροφυλακτεί ύπουλα.
Ας γίνουμε «Αιχμάλωτοι Του Φωτός» για να θυμηθώ και τα λόγια του ποιητή.
Θεωρώ ότι είναι κάτι που το χρωστάμε στον εαυτό μας, γιατί η ζωή είναι θείο δώρο και όχι κάτι το οποίο πρέπει να μένει αδρανές γιατί έτσι μας βολεύει.
Προκαλέστε τον ευατό σας για τα πιο τρελλά παιχνίδια αγάπης...’cause LOVE IS ALL and nothing more.

Αφιερωμένο σε σένα που θα προκαλέσεις το εαυτό σου για αγάπη,
γιατί LOVE IS ALL.


THE TRACKLISTING:
01. ROBERT PLANT: BIG LOG
Φωνή μοναδική, ερμηνεία ανυπέρβλητη. Όταν ο Robert Plant αρπάζει το μικρόφωνο να τραγουδήσει μπαλάντες αγάπης, μένεις ακίνητος και προσηλώνεσαι στο τραγούδι. Χαλαρώνεις στον αναπαυτικό καναπέ σου ρουφώντας το ποτό σου μεθώντας περισσότερο με τη μουσική παρά με το οινόπνευμα καθώς αυτή χαϊδεύει τα ευαίσθητα ακουστικά σου βάθη φέρνοντας μελαγχολικά φθινοπωρινά απογεύματα εκεί που τελειώνει το βλέμμα σου, στο βάθος του απέραντου και καμιά φορά θολού ορίζοντα.

02. YANNI: LOVE IS ALL
Καλά ο Γιάννης χρόνια τώρα μας συντροφεύει με τις μουσικές πανδαισίες του. Εσύ κοριτσάκι μου από που ξεφύτρωσες μ’ αυτή τη φωνάρα και ήρθες κατά πάνω μας ισοπεδώνοντάς μας και διαλύοντας κάθε περιθώριο αντίδρασής μας. Vann Johnson μωρό μου νομίζω ότι σε βλέπω εκεί που δώσατε τη συναυλία στην Απαγορευμένη Πόλη της μακρινής Κίνας πάνω σε μια κατακόκκινη από τα φώτα σκηνή με φόντο τον φοβερό ναό, να σχίζεις τον αέρα και να φέρνεις τη μουσική στ’ αυτιά μας χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, χωρίς αυτή ν’ αλλοιώνεται στο παραμικρό ούτε από την απόσταση ούτε από τον χρόνο, γιατί ο χρόνος και η απόσταση σέβονται την αγάπη γιατί η αγάπη είναι τα πάντα μωρό μου.

03. DIONNE WARWICK: HEARTBREAKER
Η μεγάλη κυρία τραγουδάει για σένα που σπάς καρδιές στο πέρασμά σου στο κοίταγμά σου και στο άγγιγμά σου. Κι η μουσική ρέει άφθονη σαν χείμαρρος ζωντανού καθαρού αναζωογονητικού νερού πάνω στη σάρκα και το πνεύμα μας. Νομίζω Dionne ότι ταξιδεύω με πολλά χιλιόμετρα και το τραγούδι σου μ’ έχει πάρει στο κατόπι για κάποιον ανεξήγητο λόγο σαν να μη θέλει να μ’ αφήσει να ησυχάσω.

04. YOUSSOU N’DOUR - NENEH CHERRY: 7 SECONDS
Μη με κοιτάς από μακριά
Μη κοιτάς το χαμόγελό μου
Και σκέψου ότι δεν ξέρω
Τι υπάρχει κάτω μου και πίσω μου
Δεν θέλω να με κοιτάς και να σκέφτεσαι
Ότι είναι μέσα σου είναι μέσα μου
Ότι είναι μέσα μου είναι για να τους βοηθήσει...

Youssou N’ Dour ακούγεσαι σαν αρχιερέας του μεγάλου ναού της πίστης για την ισότητα των ανθρώπων, με μια ιέρεια που τα βγάζει τέλεια πέρα μαζί σου Neneh Cherry. Τις ευλογίες σας παιδιά σε μας τους αδαείς που καμιά φορά μας ενοχλεί το χρώμα του διπλανού μας.

05. LL COOL J: MALLIKA
Η ψυχή μου σ’ έχει χάσει
Δεν σε ξαναείδα κι είναι κάτι που μοιάζει με αιώνες
Είμαι τόσο παγωμένος
Και παρότι ξέρω ότι είσαι ασφαλής στον παράδεισο
Και πάλι δεν μπορώ να βοηθήσω αλλά ανησυχώ
Δίνω τα πάντα για να είσαι ασφαλής...

Dear Mallika...Τι μπορεί να μούχεις κάνει κορίτσι μου στη ζωή μου και να σου γράφω τέτοια τραγούδια. Η πανδαισία της μουσικής, η δύναμη του στίχου, η χορωδία των αγγέλων. Σκύβω το κεφάλι και σε νοιώθω μέσα μου μωρό μου. Dear Mallika...Νομίζω πως έφυγα για πάντα από τη γη...

06. LOONA: HIJO DE LA LUNA
Μπροστά σ’ ένα Αυγουστιάτικο φεγγάρι μια φωτεινή νύχτα, είμαστε ξαπλωμένοι σε μια ολόλευκη αμμουδιά και μου τραγουδάς για την ηχώ του φεγγαριού που μέχρι τότε ποτέ μου δεν είχα ακούσει. Κι εκείνη η ορχήστρα με τα άπειρα βιολιά να σκίζει τη σιγαλιά της νύχτας απογειώνοντάς μας στον ουράνιο θόλο. Αλήθεια έχετε ακούσει την ηχώ του φεγγαριού όταν πέφτει ;

07. ENIGMA: PRINCIPLES OF LUST
Νομίζω πως περπατώ στο καλντερίμι ενός Μοναστηριού περιβεβλημένος το ράσσο των μοναχών, κατευθυνόμενος στο μεγάλο ναό του εξαγνισμού των πόθων. Πίσω μου ακούγονται οι Γρηγοριανές χορωδίες σαν ο μόνος σύνδεσμος με το θεό. Για να εξαγνίσεις τον πόθο πρέπει να ξέρεις τις βασικές αρχές του. Σ’ ένα τέτοιο τόπο σίγουρα θα μάθεις, μακριά από τη γήινη πραγματικότητα.

08. BAZ LUHRMANN: THE SUNSCREEN SONG
Τον Baz τον αγαπάω γιατί είναι ο χαμένος μου καθηγητής απ’ το γυμνάσιο που ακόμα ψάχνω να τον βρω. Ο Baz με βρήκε ξαφνικά στο σταθμό την ώρα που διάλεγα μουσική για τους ανθρώπους και άρχισε έτσι όμορφα και ήρεμα να μου δίνει τις συμβουλές του. Συμβουλές βγαλμένες από την πείρα της ζωής του αλλά κι απ’ την καρδιά του. Δάσκαλε ρουφάω αυτά που λες και θα προσπαθήσω να τα κάνω πράξη στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Εσείς ;

09. TONI BRAXTON: ANOTHER SAD LOVE SONG
Τα τραγούδια του έρωτα δεν είναι πάντα χαρμόσυνα. Είναι πολλές οι φορές που κρύβουν μια μελαγχολία που μας οδηγεί να περπατήσουμε μόνοι μας στο πάρκο με τα ξερά φύλλα ολόγυρα και τον απόηχο των στίχων τους στ’ αυτιά μας. Η Toni εδώ αισθάνεται ότι πρέπει να μας πει ένα τέτοιο τραγούδι. Το λέει τέλεια κι εγώ λέω να πάω μια βόλτα στο πάρκο...Θάρθετε ;

10. PRINCE: NOTHING COMPARES 2 YOU
Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με σένα μωρό μου. Ο Πρίγκιπας είναι πάνω στη σκηνή και τραγουδάει για σένα κι ’γω από κάτω χειροκροτώ σαν τρελός μέσα στο πλήθος και ψάχνω μάταια να σε βρω. Γιατί άραγε ; Γιατί είσαι γυναίκα. Τι είναι γυναίκα ;

11. VAYA CON DIOS: WHAT’S A WOMAN?
Τι είναι μια γυναίκα δίχως τον άντρα ; Τι είναι ένας άντρας δίχως γυναίκα ; Τίποτα Dani, τίποτα. Μια ελεγεία για τη σχέση των δύο φύλλων. Μια καταπληκτική ερμηνεία από την ανυπέρβλητη φωνή της Dani Klein και των Vaya Con Dios που ακούγεται για να μας θυμίζει ότι οι δυό μας είμαστε πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη κι ότι ο ένας χωρίς τον άλλο είμαστε τίποτα. Καταλάβατε κοινοί θνητοί εγωϊστές μου ;

12. CHER LOVE HURTS
Η Cher πέρα απ’ όλα τ’ άλλα είναι μια καταπληκτική φωνή. Δεν μπορείς να ερμηνεύσεις έτσι εύκολα Nazareth και ιδιαίτερα τη φωνή του Dan McCafferty. Love Hurts και τι να πούμε...Και κόβει και ματώνει και τραυματίζει. Συμβουλές δεν υπάρχουν ούτε πρέπει να δίνονται, γιατί αυτοί που δίνουν συμβουλές γίνονται κοινωνοί αντίθετων εμπειριών. Ίσως όμως να είναι αυτή η ίδια η επικινδυνότητα της που μας οδηγεί στα δίχτυα της.

13. GARY BROOKER: GIVE ME SOMETHING TO REMEMBER YOU BY
Τέτοια κομμάτια δεν γράφονται πολλά μέσα στην εκατονταετία. Τέτοιος λυρισμός, τέτοια αρμονία, τέτοια παράκληση δεν νομίζω να έχει ξαναγραφτεί ποτέ στην ιστορία της μουσικής.
Δώσε μου κάτι για να σε θυμάμαι μωρό μου
Όπως ένα φιλί μέσα στην παγερή νύχτα...

Ο Garry έχει φωνή που την ξεχρίζεις από χιλιόμετρα, εξάλλου έχει γράψει τη δικιά του ιστορία με τους Procol Harum. Είναι ένας gentleman πίσω από το πελώριο πιάνο του, την παρακαλάει να του δώσει κάτι για να την θυμάται. Εσύ κούκλα όμως γιατί είσαι τόσο σκληρή ;

14. PASSENGERS – LUCIANO PAVAROTTI: MISS SARAJEVO
Όταν ακούς κομμάτια τέτοια, όταν βλέπεις μουσικές διάνοιες όπως οι Passengers και ο Pavarotti να είναι μαζί και να τραγουδούν για τους ανθρώπους που τους αφάνισε ο πόλεμος, πρέπει να σηκώνεσαι στα δυό πόδια σου και να σκύβεις ευλαβικά το κεφάλι αποτώντας φόρο τιμής στους συνανθρώπους μας που τόσο σκληρά και απροκάλυπτα κάποιοι άλλοι φρόντισαν να τους οδηγήσουν στο θάνατο. Ακούσατε πως ταιριάζουν οι δυό φωνές του ρόκερ Bono και του κλασικού Pavarotti όταν τραγουδούν για τον ίδιο σκοπό ;

15. WATERBOYS: TRUMPETS
Νοιώθω την αγάπη σου σαν τον ήχο των αυλών
Η ζωή σου είναι ένα πελώριο βουνό
Και η καρδιά σου σαν ναός
Με τεράστιες ανοικτές πόρτες
Το να είμαι μαζί σου
Είναι σαν να ζω το καλύτερο όνειρο...
Η ζωή σου είναι σαν ωκεανός
Θέλω να βουτήξω ολόγυμνος μέσα του
Να χαθώ μέσα στα βάθη του...
Θέλω να είμαι μαζί σου
Όταν είμαι μαζί σου
Είναι σαν να είμαι εσύ...

Δεν νομίζω να χρειάζεται να πω τίποτε άλλο, η ερμηνεία του Mike Scott, τόσο στη φωνή όσο και στο πιάνο, είναι μοναδική. Όσο για τον στίχο... Ε !!! Αυτόν τον αφήνω στην κρίση σας.

16. BLUE OYSTER CULT: LAST DAYS OF MAY
Δεν ξέρω…Κάθε φορά που κλείνω μια συλλογή με πιάνει μια μελαγχολία σαν να μη θέλω να κλείσει ακόμα, σαν να θέλω να βάλω κι άλλα τραγούδια, με πιάνει κάτι σαν το συναίσθημα της άνοιξης που τελειώνει και δεν θέλω να τελειώσει, κάτι σαν τις τελευταίες μέρες του Μάη. Ακούω τις κιθάρες των Blue Oyster Cult να μ’ αποχαιρετούν σκληρά αλλά και μελωδικά μαζί. Έχω την εντύπωση ότι θα τα ξαναπούμε σύντομα....


My Link1

My Link2

Friday, February 13, 2009

V.A. - Instrumentals, The Best of... (Compiled by J.Sigal 2000)

Posted by Dimitris Sigalos

Η απεραντοσύνη η γοητεία και το μυστήριο που κρύβει μέσα της η μουσική αυτή καθεαυτή, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει στίχος, είναι αυτή που μας συναρπάζει, είναι αυτή που διευρύνει τη φαντασία μας, είναι αυτή που μας μεταφέρει σε τοπία φανταστικά, εξώκοσμα, μη καθημερινά.
Η αξία της μουσικής είναι αυτό που απορροφά η ύπαρξή μας και την κάνει να νοιώθει διαφορετικά, δύναμη, έξαψη, χαρά, μελαγχολία, είναι το μεταφορικό μέσο που μας πάει μακρυά από την μονοδιάστατη αίσθηση του πατήματός μας πάνω στη γή, είναι το καλειδοσκόπιο των αισθημάτων και των συναισθημάτων μας.
Η μουσική δεν έχει σύνορα, πατρίδες και είδη, αυτά είναι μόνον για τους αδαείς. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν έχουμε καμμία σχέση μαζί τους, γι’ αυτό και δεχόμαστε το ωστικό της κύμα έτσι όπως αγγίζει τα αφτιά, το μυαλό και της αισθήσεις μας και ταξιδεύουμε μαζί της.

THE TRACKLISTING:
01. PARADISE: WILD ORCHID (Main Title)
Ίσως να μην ήταν το έργο με την καλύτερη υπόθεση του κόσμου, αλλά ήταν αρκετά αισθησιακό, ιδιαίτερα στη σκηνή που κάνουν έρωτα το ζευγάρι των μαύρων μέσα στο παλιό κτίριο ενώ τους λούζει ένας καταρράκτης νερού. Η σκηνή βέβαια που ο Mickey με την Carre έρχονται από μακριά καβάλα στην τσόπερ με την μουσική από πίσω να συμπληρώνει το όλο τοπίο, ήταν πανέμορφη. Η μουσική των Paradise μας πηγαίνει κατευθείαν στα εξωτικά τοπία της ταινίας και στα πάθη όσων βρέθηκαν εκεί.

02. JEAN-MICHEL JARRE: SOUNENIR OF CHINA
Τον Οκτώβριο του 1981 ο Jean-Michel Jarre είναι ο πρώτος δυτικός καλλιτέχνης που πάτησε ποτέ το πόδι του στην Κίνα. Δίνει συναυλίες στο Πεκίνο και τη Σαγκάη, οι οποίες είχαν ένα κοινό αποτέλεσμα, άφησαν έκθαμβους κοινό και καλλιτέχνη. Το κοινό, εξαιτίας του μοναδικού και πρωτόγνωρου σόου, που δεν είχε φανταστεί ούτε στα πιο απόκρυφα και φανταστικά όνειρά του, και τον καλλιτέχνη λόγω της ίδιας της παρθένας, άγνωστης και εντυπωσιακής χώρας και των ανθρώπων της. Ο Jarre, ειδικά γι’ αυτό το μεγάλο γεγονός έγραψε με τη συμφωνική του Πεκίνου έξι κομμάτια, μεταξύ των οποίων και το Souvenir Of China, σαν ύστατη ανάμνηση του εντυπωσιασμού του από τη χώρα αυτή. Το κομμάτι αυτό, αν κάποιος έχει δει και το καταπληκτικό video clip του, θα καταλάβει ότι πρόκειται για μία απεικόνιση του σιωπηλού δράκου, της μεγάλης Κίνας και του πολιτισμού της

03. VANGELIS: ALPHA
Είναι η μουσική ενός γαλαξιακού ταξιδιού ενός ταξιδιού μέσα στο άπειρο σύμπαν, είναι η έκπληξη κάθε λεπτού όπως ακριβώς οι φωτογραφίες ενός τέτοιου ταξιδιού. Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έγραψε το 1976 ίσως το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας του το Albedo 0.39, όπου έπαιζε όλα τα όργανα μόνος του. Κοιτάξτε τον ουρανό, δυναμώστε την ένταση και αφήστε τη μουσική να σας ταξιδέψει σαν άλλο διαστημόπλοιο στον Alpha του Κένταυρου.

04. MIKE OLDFIELD: OCEANIA
Θεωρώ ότι το The Songs Of Distant Earth είναι η καλύτερη δουλειά του Mike Oldfield μέχρι σήμερα και πολύ φοβάμαι ότι πολύ δύσκολα θα ξαναγράψει τέτοιο έργο. Ακούγοντας τη μουσική από αυτό το άλμπουμ διακατέχεσαι από την αίσθηση ότι είσαι σε κάποια διαπλανητική γειτονιά απ’ όπου βλέπεις τη γη από μακριά, παρατηρώντας πόσο μικρή και ήσυχη φαίνεται. Το Oceania, και λόγω του ονόματος, αποπνέει το μυστήριο και τη γοητεία του απόμακρου γαλαξία που πρόσφατα ανακαλύφθηκε ενώ κάποιοι πρωτοπόροι αστροναύτες έχουν ήδη αναχωρήσει και πάνε να τον συναντήσουν. Μπορεί να είστε κι εσείς ανάμεσά τους...

05. ED ALLEYNE-JOHNSON: OXFORD SUITE
Ένα ηλεκτρικό βιολετί βιολί στα χέρια ενός περίφημου εκτελεστή που ξαφνικά μας ήρθε από το πουθενά και κατέθεσε την μουσική του σαν μια μαρτυρία για το τί θα επακολουθήσει. Το καταπληκτικού σχήματος και χρώματος βιολί σχεδιάστηκε και φτιάχτηκε από τον ίδιο τον Johnson και η Σουίτα Της Οξφόρδης, όπως και όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ ηχογραφήθηκαν ζωντανά και όπως πραγματικά παίχθηκαν χωρίς καμία τεχνική ή άλλη παρέμβαση. Μουσική θεϊκή, μουσική τ’ ουρανού, μουσική για εκλεκτούς

06. JEAN-LUC PONTI: MIRAGE
Ακούγοντας το Mirage έχεις την αίσθηση ότι πετάς στο απέραντο τ’ ουρανού με καταπληκτική ταχύτητα και ευελιξία. Ο Jean-Luc Ponti είναι εδώ και αρκετές δεκαετίες ένας καταξιωμένος μουσικός και βιολιστής. Οι μουσικές του πάντα εξαίσιες σε οδηγούν σε άλλα μονοπάτια, σε άλλα τοπία, χωρίς βαρύτητα και τριβές, σε ανεβάζουν στο άπειρο του σύμπαντος, σε κάνουν έγκριτο μύστη της συνωμοσίας τ’ ουρανού. Αφήστε το κομμάτι να σας δείξει το δρόμο και να σας οδηγήσει εκεί που πρέπει.

07. ELIAS ZAIKOS-LOUIS: SLABO DAY
Όταν πρωτοάκουσα το κομμάτι αυτό έμεινα άφωνος. Δεν ήταν δυνατόν, είπα, ένας Έλληνας να παίζει το Slabo Day καλύτερα από τον ίδιο τον δημιουργό του τον Peter Green. Ακόμα και σήμερα, που το ακούω με το ίδιο αμείωτο ενδιαφέρον, δεν μπορώ ν’ αλλάξω απόψη. Φοβερό πάθος και δεξιοτεχνία, τόλμη και φαντασία απογειώνουν ένα κλασικό κομμάτι στα ύψη και μαζί του κι εμάς, που απλά αφηνόμαστε στη δίνη του μη αντιδρώντας συνειδητά μπροστά στο μεγαλείο του.

08. SANTANA BROTHERS: LUZ AMOR Y VIDA
Όταν ο Carlos αρπάζει την κιθάρα στα χέρια του δεν υπάρχει περίπτωση αυτό που θα ταξιδέψει στον αέρα να μην έχει πάθος, ένταση αλλά και λυρισμό. Πόσο μάλλον όταν μαζί του είναι και ο αδελφός του ο Jorge, αλλά και ο πιτσιρικάς ανιψιός του, ο Carlos Hernandez. Οι Santana Brothers το 1994 βγάζουν ένα μοναδικό άλμπουμ που τα έχει όλα. Τα εξαίσια riffs από τις κιθάρες τριών βιρτουόζων που στις φλέβες τους τρέχει λατινοαμερικάνικο αίμα μας καθηλώνουν, μας γοητεύουν αλλά και μας συναρπάζουν παράλληλα, πέφτοντας πάνω μας σαν χείμαρρος κάθαρσης και εξαγνισμού.

09. OTTMAR LIEBERT: SAMBA PA TI
Αυτή η φλαμένγκο άποψη του Samba Pa Ti, ενός κομματιού που έγραψε και τόσο μοναδικά εκτέλεσε ο Carlos Santana, θεωρώ ότι πραγματικά είναι μία από τις καλύτερες εναλλακτικές εκτελέσεις.
Ο Ottmar Liebert γεννήθηκε από Κινεζο-Γερμανό πατέρα και Ουγγαρέζα μητέρα και ξεκίνησε τη μουσική στα δώδεκά του με επιρροές από την jazz και την pop μουσική. Η ζωή του ήταν ένα συνεχές ταξίδι σε Ευρώπη και Ασία. Η μουσική του... όπως και η ζωή του... χωρίς σύνορα.

10. ANDREAS VOLLENWEIDER: SENA STENJEVA
Τον πρωτοάκουσα το καυτό καλοκαίρι του ’84 στην Σαντορίνη καθώς απολάμβανα ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα στην καλντέρα πίνοντας το ποτό μου. Τον είδα τελευταία φορά τον Ιούλιο του ’97 στον Λυκαβηττό σε μια μοναδική συναυλία. Τον Andreas, αυτόν τον θεϊκό αρπίστα τ’ ουρανού που η μουσική του σε ξεχωρίζει από το κοπάδι και σε ανεβάζει πιο ψηλά απ’ όλους, σαν άλλο Γλάρο Ιωνάθαν, τον παρακολουθώ όλα αυτά τα χρόνια με αμείωτο ενδιαφέρον και θεωρώ ότι η κάθε δουλειά του είναι κάτι το ξεχωριστό. Μουσική του αέρα, του εκλεκτισμού και της αθανασίας... Μυηθείτε...

11. THE ART OF NOISE: MOMENTS IN LOVE
Οι Art Of Noise μόνο η τέχνη του θορύβου δεν είναι. Είναι οι γητευτές των συνθετητών που κατορθώνουν με μοναδικό τρόπο και δεξιοτεχνία να δαμάζουν έξοχα τα άψυχα αυτά μηχανήματα και να παράγουν μοναδική μουσική ηρεμίας αλλά και πάθους ταυτόχρονα. Οι ερωτικές στιγμές αποτελούν πάντα κάτι ξεχωριστό για τον καθένα μας. Ας τις εξυμνήσουμε προσθέτοντάς τους λίγη μουσική...

12. ENNIO MORRICONE: CHI MAI
Όταν ακούς Morricone αμέσως από μπροστά σου περνάνε εικόνες. Θεωρώ ότι χωρίς τον Morricone δεν θα υπήρχε κινηματογράφος.
Η μουσική του στα φίλμς ήταν ότι είναι η ανάσα για τα έμβια όντα. Πολλές φορές ήταν αυτή που παρήγαγε την εικόνα, νόμιζες ότι αν σταματούσε θα χανόταν και η εικόνα από τα μάτια σου.
Η μουσική του σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά και άφησε ανεξίτηλα ίχνη πάνω της.

13. FAUSTO PAPETTI: LOVE STORY
Άλλος ένας Ιταλός στην παρέα, που στη δεκαετία του ’70 του έβγαζα το καπέλο για δύο πράγματα, τα απίθανα γυναικεία κορμιά των εξωφύλλων των δίσκων του και τα καταπληκτικά slow σαξοφωνικά κομμάτια του που μας επέτρεπαν να χορεύουμε αισθησιακά με τα κορίτσια στα parties. Κανείς δεν έχει αμφισβητήσει την μοναδική αίσθηση και δεξιοτεχνία του Fausto στο σαξόφωνο. Τα πράγματα όμως γίνονται ακόμα πιο ιδιαίτερα όταν διασκευάζει το γνωστό θέμα της ταινίας “Love Story” που κι αυτό με τη σειρά του, σαν έργο, είχε σημαδέψει μια ολόκληρη γενιά.

14. THE DAVE BRUBECK QUARTET: TAKE FIVE
Το “Take Five” κυκλοφόρησε την 1η Ιουλίου του 1959. Ήταν μία σύνθεση στα 5/4 του Paul Desmond και αποτελεί μία από τις πιο προκλητικές μουσικές υπογραφές για εκτελεστή αλλά και για ακροατή. Έχοντας υπόψη τού πόσο εύκολα μπορεί ο ακροατής να χαθεί μέσα στο ρυθμό των 5/4, ο Brubeck παίζει αυτοσχεδιάζοντας συνεχώς, ακόμα και κάτω από το καταπληκτικό drum solo του Joe Morello. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει να παρακολουθήσουμε πώς ο Morello προοδευτικά απελευθερώνεται από τον αυστηρό ρυθμό των 5/4 δημιουργώντας περίπλοκα αλλά και εντυπωσιακά θέματα πάνω από το πιάνο. Κι όλα αυτά κόντρα σε κάθε φυσιολογική προσδοκία, ίσως ακόμα και του ίδιου του συνθέτη. Take Five really swings !!!

15. GEORGE BENSON: CALIFORNIA DREAMIN’
Δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη διασκευή σ’ αυτό το τόσο γνωστό τραγούδι των Mamas And Papas, ιδιαίτερα στο χώρο της jazz, καθότι ο George Benson και πρωτοπόρος είναι σ’ αυτόν το χώρο αλλά και βιρτουόζος στην κιθάρα. Το εντυπωσιακό είναι, ο τρόπος με τον οποίο ένας καλλιτέχνης μπορεί να πάρει ένα ψυχεδελικό κομμάτι, όπως είναι το California Dreamin’, και να το διασκευάσει σε jazz φόρμα τόσο απλά αλλά και τόσο εντυπωσιακά. Χαλαρώστε, αφεθείτε στη μαγεία της κιθάρας του George Benson και ταξιδέψτε, αξίζει αυτό το ταξίδι.

16. RAMSEY LEWIS : WADE IN THE WATER
Εάν η απομίμηση είναι η πιο ειλικρινής μορφή κολακείας, τότε ο Ramsey Lewis έχει κολακευτεί περισσότερο από κάθε άλλον instrumentalist στη μουσική βιομηχανία. Ο Ramsey, πιανίστας από τα έξι του, έχει διασκευάσει πολλούς μεγάλους συνθέτες και συγκροτήματα τόσο από το χώρο της jazz όσο και από το χώρο της pop, με αποκορύφωμα τους Beatles. Εδώ τον απολαμβάνουμε στη διασκευή ενός παραδοσιακού κομματιού, που εκτελεί με μοναδική δεξιοτεχνία και ρυθμό στο πιάνο του.

My Link1

My Link2

Thursday, February 12, 2009

Milo Z - Samples

Thanks to my friend B. Lioris
Feb 17 2009 10:00P => Thesaloniki Greece
Feb 18 2009 10:00P => Thesaloniki Greece
Feb 19 2009 10:00P => Thesaloniki Greece
Feb 20 2009 10:00P => Athens Greece
Feb 21 2009 10:00P => Athens Greece
Feb 22 2009 09:30P => Athens Greece
Feb 23 2009 10:00P => Athens Greece
Feb 24 2009 10:00P => Athens Greece
Feb 25 2009 10:00P => Athens Greece
Feb 26 2009 10:00P => Athens Greece
Feb 27 2009 10:00P => Crete Greece Iraklio
Feb 28 2009 10:00P => Crete Greece Iraklio

I hope to see you somewhere there....

Samples are:
01. Milo Z - Come On Baby (Single 2009)


02. Milo Z - Funky People [Live in Athens, Greece 01-01-2007]
03. Milo Z - Friendly Talk
04. Milo Z - Reefa Man
05. Milo Z - Dog

My Link : Various kbps

Wednesday, February 11, 2009

Jean Leloup - L'Amour Est Sans Pitie [Bonus Tracks and my extras]

Québécois rock provocateur Jean Leclerc was the premier exponent of the Francophone pop renaissance of the 1990s. Often compared to Lou Reed for his seedy imagery and enigmatic vocals, he enjoyed his greatest commercial success as Jean Leloup, an alias he finally retired almost a quarter century into his career. Born in Sainte-Foy, Quebec, on May 14, 1961, Leclerc spent the better part of his child in Togo, and its indigenous African rhythms would prove a seminal influence on his later musical efforts. After a brief return to Quebec, his family settled in Algeria in 1969, where he later formed his first band, the Blue Faces. Leclerc returned to Quebec for good in 1975, and after quitting school he cut his first demo session, christening himself Jean Leloup (i.e., "John the Wolf"). He attracted marginal attention from record executives until 1983, when he delivered a breakthrough performance at the annual Festival de la Chanson Francophone. Two years later Leloup was tapped to star as Ziggy in the David Bowie-inspired rock opera Starmania. Labels still had no idea what to make of him, however, and his acclaimed debut LP, Menteur, did not hit retail until 1989, generating the smash "Printemps-Eté." Around the same time Leloup followed an ex-girlfriend to Europe, where he stayed long enough to assemble a band, La Sale Affaire. Its members returned with him to Quebec to cut his sophomore album, L'Amour Est Sans Pitié, a star-making turn highlighted by the controversial "1990," which compared his sexual prowess to the U.S. war with Iraq. The single was a hit both at home and in France, and he spent much of 1992 touring western Europe, followed by a trek through Quebec as part of the Rock le Lait package tour. Leloup did not resurface with a new LP until late 1996. Le Dôme nevertheless proved his most successful effort to date, earning him the annual Félix award for Best Songwriter/Composer. He supported the album via the stage show "Jean Leloup et les Naufragés du Titanic," with recordings from the tour later comprising part of 1998's hybrid live/studio release Les Fourmis. Leloup also expanded into fiction, writing a series of short stories he later recorded for broadcast on Radio Canada. He did not return to touring until the spring of 1999, but remained on the road for over a year. In the wake of 2002's La Vallée des Reputations he announced plans to retire the Jean Leloup name, adopting the alias Massoud Al-Rachid to publish the 2005 novel Noir Destin Que le Mien.
A year later, he issued the comeback LP Mexico under his given name, Jean Leclerc.
(Written by Jason Ankeny, AMG)

L'Amour Est Sans Pitié ("love is merciless") captures Jean Leloup at his peak. Later he would experiment with various forms of pop music (from electronica to stoner rock), but this down-to-earth rock album sees him completely focused, exciting, and constantly good, plus he's backed by a solid band. Actually, it could be qualified as a group effort, since guitarists Patrick Pelenc, Alex Cochard, and Michel Dagenais played a key role in the writing and production of this album. They are probably responsible for keeping Leloup from scattering his energies in too many directions. At the heart of this album, Leloup's second, is a devastating heartbreak that turned a European sabbatical into a nightmare. Back home Leloup put together the band La Sale Affaire to perform some of the best dirty rock Quebec has known. Inspired by the Violent Femmes, Leloup's songs exorcise the pain while defying the still prude province of Quebec with stories of drugs, sex, and rock & roll. The album was a huge hit, both mainstream and underground, and remains a classic. "Cookie" turned endlessly on the radio, but the real treats are the fast-paced Femmes-esque "Isabelle" and "Barcelone" (both semi-autobiographical). As for "Dr. Jekyll and Mr. Hyde," the story of a city turning lecherous after a love potion fell into the water supply, it simply ranks as the two or three best songs the man ever wrote. Compared to the experiments with Bran Van 3000 on Le Dôme and the endless jams on Les Fourmis, this album shows that Leloup once was a first-rate songwriter.
(Written by François Couture, AMG)

Yes....... I know, all we know the “I lost my baby”, but when I heard it for first time, something it said to me to search more. Therefore here is what I found these old seasons of AudioGalaxy with his those amazing speeds of one track per hour and more. From then, Jean Leloup has been nailed in the brain and in my soul. They are the moments where when you seat in front of your Stereo-HiFi, you forget that you hear mp3 because you have been lost in other worlds that give you generously the ROCK music.

Note: I would want also your own comments on Jean Leloup.
Do not forget that the reason of existence of Blogs is the communication.


Ναι........ξέρω, όλοι γνωρίζουμε το “I lost my baby”, αλλά όταν το πρωτοάκουσα, κάτι μου έλεγε να ψάξω παραπάνω.
Να λοιπόν τι βρήκα τότε τις παλιές εποχές του AudioGalaxy με εκείνες τις καταπληκτικές ταχύτητες του ενός κομματιού την ώρα και βάλε. Από τότε ο Jean Leloup έχει καρφωθεί στο μυαλό και στη ψυχή μου. Είναι οι στιγμές που όταν κάθεσαι στο πανάκριβο και «καλοκουρδισμένο» στερεοφωνικό σου, ξεχνάς ότι ακούς mp3 γιατί έχεις χαθεί σε άλλους κόσμους που σου χαρίζει απλόχερα η ROCK μουσική.
Σημείωση: Θα ήθελα και τα δικά σας σχόλια για τον Jean Leloup.Να μην ξεχνάμε ότι ο σκοπός της ύπαρξης των Blogs είναι η επικοινωνία.

My Link : @128kbps

Monday, February 9, 2009

V.A. - Jazz Directions (Compiled by J.Sigal 2004)

Posted by Dimitris Sigalos


This compilation is created with real care and respect for those who sent jazz music to the sky limit. Jazz Directions is a small effort for such a big music that covers trends from Cool Jazz up to Post-Bop, Fusion, Folk Jazz and Avant Garde.

THE TRACKLISTING:
01. Jack DeJohnette New Directions: Salsa For Eddie G. (Jack DeJohnette)
Drummer Jack DeJohnette's New Directions Quartet is certainly full of talent. One of the colourful moments of this excellent album is Salsa For Eddie G.

Jack DeJohnette: Drums, Piano
Lester Bowie: Trumpet
John Abercrombie: Guitar, Mandolin Guitar
Eddie Gomez: Bass
Album: Jack DeJohnette New Directions In Europe
Concert recording, June 1979, Willisau, Switzerland,
©1980 ECM Records GmbH


02. Ralph Towner: Oceanus (Ralph Towner)
The incredible Oceanus it’s not only sounds wonderful, but also Ralph Towner has Jan Garbarek in tenor saxophone.
Ralph Towner: 12-String and Classical Guitar, Piano
Jan Garbarek: Tenor and Soprano Saxophone, Flute
Eberhard Weber: Bass, Cello
Jon Christensen: Drums, Percussion
Album: Solstice
Recorded December 1974 at Arne Bendiksen Studio,
Oslo, ©1975 ECM Records GmbH


03. Return To Forever: Vulcan Worlds (Stanley Clarke)
Return to Forever composed this album for listeners who grew up on rock and wish to explore jazz. These listeners they will find this stimulating music quite accessible.
Chick Corea: Acoustic & Electric Piano, Clavinet, Yamaha Organ, Chimes, Bell Tree
Stanley Clark: Electric Bass, Yamaha Organ, Chimes, Bell Tree
Lenny White: Drums, Percussion, Congos & Bongos
Album: Where Have I Known You Before
Recorded July – August 1974 at the Record Plant N.Y.,
©1974 Polygram Records, Inc. USA


04. Weather Report: Boogie Woogie Waltz (Josef Zawinul)
Right from the start, a vastly different Weather Report emerges here, one that reflects co-leader Joe Zawinul's developing obsession with the groove. It is the groove that rules this mesmerizing album, leading off with the irresistible 3/4 marathon deceptively tagged as the "Boogie Woogie Waltz" and proceeding through a variety of Latin-grounded hip-shakers.
Josef Zawinul: Synthesizer, Electric Piano
Wayne Shorter: Soprano & Tenor Sax
Miroslav Vitous: Electric Bass
Andrew White: Electric Bass
Dom Um Romao: Bell, Tambourine, Chucalho
Dom Murunga: Moroccan Clay Drums
Herschel Dwellingham : Drums
Album: Sweetnighter
Recorded February 3–7, 1973, ©1973 Columbia


05. John Handy : Hard Work (John Handy)
The album Hard Work was altoist John Handy's first as a leader since 1968."Hard Work" became a surprise hit, and overall, the set is open to the influence of R&B, although there are some strong moments from Handy on both alto and tenor.
John Handy : Alto & Tenor Saxophones, Vocals
Hotep Cecil Barnard : Keyboards
Mike Hoffmann : Guitar
Chuck Rainey : Electric Bass
James Gadson : Drums
Eddie “Bongo” Brown : Conga Drums & Percussion
Album : Hard Work
Recorded January 1976 at ABC Recording Studios Inc.,
Los Angeles Ca, ©1976 Impulse!
Transferred to the CD from the original LP record


06. The New Brubeck Quartet : Take Five (Paul Desmond)
This direct-to-disk double LP is really "a cut above" than the usual Dave Brubeck recordings. Pianist Brubeck is in good form and his three sons’ rhythm section also. This recording was cut direct to disk without any tapes and because of the destruction of the initial matrix, considered one of the rarest recording nowadays.
Dave Brubeck : Baldwin SD-10 Piano
Darius Brubeck : Fender Rhodes Electric Piano, Arp Odyssey, Arp Omni, Arp Pro Soloist, Roland Space Echo
Chris Brubeck : Rickenbacker Freetless Bass, Holton Bass Trombone
Dan Brubeck : Fibes Drum Set, Steel Drum
Album : A Cut Above
Recorded February 27, 28, 1978 at Sound Stage Studios Nashville, Tenn.
Transferred to the CD from the original Direct to Disc LP


07. Keith Jarrett : The Köln Concert, Excerpt From Part I (Keith Jarrett)
Recorded in 1975 at the Köln Opera House and released the same year, this disc has, along with its revelatory music, some attendant cultural baggage that is unfair in one sense: Every pot-smoking and dazed and confused college kid — and a few of the more sophisticated ones in high school — owned this as one of the truly classic jazz records, along with Bitches Brew, Kind of Blue, Take Five, A Love Supreme, and something by Grover Washington Jr. Nothing on this program — so ideally suited to CD — was considered before he sat down to play. All of the gestures, intricate droning harmonies, skittering and shimmering melodic lines, and whoops and sighs from the man are spontaneous.
Keith Jarrett : Piano
Album : The Köln Concert
Recorded January 24, 1975 live at the opera in Köln,
Germany, ©1975 ECM Records GmbH


My Link1

My Link2

Sunday, February 8, 2009

V.A - The Rhythm Divine (Compiled by J.Sigal 1998)

Posted by Dimitris Sigalos


Όταν αυτή η μουσική ακούγεται, ένας θεϊκός ρυθμός πλανάται στην ατμόσφαιρα που μας περιβάλλει....
Όταν αυτή η μουσική ξεχύνεται καταπάνω μας, μας εξανεμίζει στα ύψη τ’ ουρανού....
Όταν αυτή η μουσική κυριεύει τα ακουστικά μας βάθη, μια νιρβάνα κυριεύει το κορμί και το πνεύμα μας....
Είναι η μουσική που τόσο ευλαβικά έχει επιλεγεί στο πέρασμα του χρόνου, φέρνοντάς μας μνήμες για στιγμές που τόσο όμορφα και δυνατά έχουμε ζήσει. Είναι η δική μας μουσική, είναι η ιστορία μας, είναι το τοπίο του Θεϊκού Ρυθμού που με τόση νοσταλγία θυμόμαστε και θα θέλαμε πάντα να ξανασυναντήσουμε και να ζήσουμε τόσο έντονα όπως τότε, όπως τότε που οι ήχος ήταν Rhythm Divine.


Αφιερωμένο σε σένα που προσπαθείς να ανακαλύψεις τον Θεϊκό Ρυθμό.

THE TRACKLISTING:
01. PAVLOV’S DOG: JULIA
Είναι αυτή η φωνή που σηκώνει το είναι σου και σε συγκλονίζει, είναι αυτή η φωνή που μια φορά να την ακούσεις δεν την ξεχνάς ποτέ, είναι ο David Surkamp που το πάθος του έχει χαράξει ανεξίτηλα τις μνήμες μας, εμάς των απλών κοινωνών της καλής μουσικής. Πώς να ένοιωσε άραγε η Julia όταν της το πρωτοτραγούδησε ;

02. EMERSON LAKE & PALMER: C’EST LA VIE
Όταν ο Greg Lake τραγουδάει σταματάς να κάνεις οτιδήποτε άλλο και μένεις ακίνητος από μια περίεργη έκσταση που σε καταλαμβάνει. Είναι εκείνη η μεγάλη φωνή που από την εποχή του Epitaph μένει ανεξίτηλη στο χρόνο μεταφέροντας μηνύματα και μουσικές από άλλη διάσταση. «Αυτή Είναι Η Ζωή, ποιος αλήθεια ξέρει, ποιος αλήθεια νοιάζεται για μένα ;»

03. BLOOD SWEAT & TEARS: I LOVE YOU MORE THAN YOUL ’LL EVER KNOW
Ο Al Kooper το έγραψε και ο ίδιος το τραγουδάει κι εμείς που το απολαμβάνουμε δεν έχουμε και πολλά περιθώρια αντίδρασης, το πάθος και η δύναμη της φωνής του μας απογειώνουν σ’ ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο που η μουσική είχε σκοπό και πριν βγει στον αέρα πέρναγε από τις φλέβες και την καρδιά των δημιουργών της. «Σ’ αγαπώ μωρό μου περισσότερο από όσο είναι δυνατόν να γνωρίζεις». Χρειάζονται άλλες λέξεις ;

04. MATTHEW FISHER: WHY ’D I HAVE TO FALL IN LOVE WITH YOU
Κι εκεί που καθόμαστε ήσυχοι ένα ανοιξιάτικο απόγευμα νάσου ο Matthew να πέφτει πάνω στο κεφάλι μας και να μας καταπλακώνει με το ανελέητο κομμάτι του. Είναι απ’ αυτά τα κομμάτια που τα ΄χεις χρόνια στη δισκοθήκη σου και τ’ ανακαλύπτεις ξαφνικά και ψάχνεις να βρεις από πού σου ΄ρθε αυτή η μουσική που νοιώθεις να σε στροβιλίζει στον αέναο ρυθμό της.

05. SCORPIONS: HOLIDAY
Το δάγκωμα του Σκορπιού τις περισσότερες φορές είναι θανατηφόρο σ’ αυτούς που δεν θα το προσέξουν άμεσα. Ετσι την πάθαμε κι εμείς όταν οι Σκορπιοί μας δάγκωσαν με τις “Διακοπές” τους όταν περιδιαβαίναμε έτσι για πλάκα όλο το Αιγαίο εκείνα τα ανελέητα χρόνια της νιότης και της ξεγνοιασιάς. «Άσε με να σε πάρω μακριά να πάμε διακοπές...». Όσο πιο πολύ ακούτε το τραγούδι τόσο πιο πολύ θα λέτε αυτή τη φράση.

6. ERIC BURDON: WOMAN OF THE RINGS
Είναι εκείνο το ριφ της κιθάρας, είναι κι εκείνη η φωνή που διαλύουν το μέσα μας που κατακυριεύουν τα ακουστικά μας βάθη, αφήνοντάς μας σαν κερί μέσα στη βροχή. «Είμαι το πνεύμα σου γυναίκα των δαχτυλιδιών, γυναίκα με πνεύμα και με ψυχή που τραγουδάει...»

07. SANTANA BROTHERS: EN ARANJUEZ CON TU AMOR
Όταν οι αδελφοί Santana αρπάζουν τις κιθάρες στα χέρια τους η μουσική παίρνει σάρκα και οστά και ανδρώνεται μπροστά μας σαν ένας γίγας έτοιμος να μας εξαφανίσει από το πρόσωπο αυτής της συμβατικής γης και να μας πάει σε κόσμους που δεν έχουμε δει ούτε στ’ όνειρό μας. Οι Santana είναι η ερωτική πράξη των δακτύλων με τις χορδές της κιθάρας, μια πράξη ιερή και διαχρονική.

08. SNOWY WHITE: BIRD OF PARADISE
Το Πουλί Του Παραδείσου έρχεται από το παρελθόν πετώντας ένα ταξίδι πολλών χρόνων χωρίς σταματημό για να μας φέρει το μήνυμά του. Μήνυμα αγάπης και αισιοδοξίας, συστατικά που τα στερείται η εποχή μας όπου όλες οι αξίες έχουν ισοπεδωθεί, η μουσική ακούγεται κενή και λίγη και τα πάθη μας οδηγούν στη συνειδητή επιλογή του τρόπου που θα χαθούμε.

09. PROCOL HARUM: A WHITER SHADE OF PALE
Θυμάμαι εκείνα τα ανελέητα πάρτυ της δεκαετίας του ’70 που τα ιδρωμένα από τον χορό κορμιά μας κατέληγαν σ’ αυτό το κομμάτι για να βρουν τη λύτρωση στην αγκαλιά της γυναίκας που από ώρα είχαμε βάλει στην πρώτη μας επιλογή. Τα φώτα χαμηλά και η φωνή και το όργανο του Gary Brooker να μας τυλίγουν σαν πέπλο μέσα στην έκσταση που ανέδυε η θολή ατμόσφαιρα και το κορμί της...

10. TANITA TIKARAM: AND I THINK OF YOU - E PENSO A TE
Αυτή η βαθειά μελαγχολική φωνή της Tanita σήκωσε επάξια τη βαριά κληρονομιά του Lucio Battisti που έφυγε κι αυτός τόσο πρόωρα για το ταξίδι τ’ ουρανού. «Σε Σκέφτομαι» λέξη περίεργη και δύσκολη ακόμα κι απ’ αυτό το Σ’ Αγαπώ. Ένα αφιέρωμα σ’ αυτούς που σκέφτονται και φοβούνται, σκέφτονται και διστάζουν, σκέφτονται εσένα... που δεν ξέρουν τις διαθέσεις σου...

11. ROGER WATERS: HEY YOU
Σ’ αυτόν τον άνθρωπο που είναι πνευματικός πατέρας όχι μόνον δικός μου αλλά και αρκετών σ’ ολόκληρο τον κόσμο σκύβω ευλαβικά για να μ’ αγγίξει η μουσική του ευλογία, για να πάρω τη δύναμή της, για να συνεχίσω...
Roger Waters ο μουσικός, ο ποιητής, ο συνθέτης, ο προφήτης του Τοίχου φωνάζει σ’ εσένα εκεί έξω... να τον βοηθήσεις να μην τους αφήσει να θάψουν το φως.

12. ANDRIANO CELENTANO: I WANT TO KNOW
Ένας μεγάλος τραγουδιστής και ηθοποιός που ανέλπιστα μας πάει σε όμορφα μονοπάτια αρμονικής μελαγχολικής χροιάς. Αυτοί που προκαλούν χαρά και γέλιο είναι οι πιο μελαγχολικοί και μοναχικοί τύποι και όταν τελειώνουν την παράσταση γράφουν τραγούδια σαν κι αυτό.

13. MINA: YOU ’RE MY LOVE
Δεν είναι δυνατόν να αντιδράσεις μπροστά σ’ αυτή τη μεγάλη ντίβα της σύγχρονης μουσικής και ιδιαίτερα όταν ερμηνεύει μ’αυτόν τον τρόπο και μ’ αυτόν το στίχο.
Αγάπη, είσαι η αγάπη μου γιατί
τα χείλη σου είναι λέξεις που δαγκώνουν μέσα στο μυαλό μου
Αγάπη, είσαι η αγάπη μου γιατί
το δέρμα σου είναι σαν φωτιά στο κρεβάτι μου
Αγάπη, είσαι η αγάπη μου γιατί
ένας άγγελος είναι κάτι απ’ τα μάτια σου
Αγάπη, είσαι η αγάπη μου γιατί
οι νύχτες ανήκουν σε εραστές σαν κι εμάς...
Ο Zucchero δίπλα της, στα φωνητικά, φαίνεται να τραβάει πολύ ζόρι μπροστά σε μια φωνή που δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο επιλογής, πρέπει να την δεχτείς έτσι όπως είναι.

14. YELLO-SHIRLEY BASSEY: THE RHYTHM DIVINE
Ο ρυθμός είναι θεϊκός και η φωνή της Shirley ακόμα περισσότερο. Τα πάντα στη φύση είναι θεϊκή αρμονία, μα ακόμα περισσότερο η μουσική και μουσική σαν κι αυτή μας ηρεμεί τα ακουστικά μας βάθη από τους ρύπους της καθημερινότητας που τείνει να εξαφανίσει τα πάντα από το πρόσωπο της γης. Αυτός λοιπόν είναι ένας θεϊκός ρυθμός για όσους θέλουν να ξεφύγουν, έστω και για λίγο, από την κλωνοποιημένη ζωή μας.

15. KRISTIN HERSH: YOUR GHOST
Κι αν μας μελαγχολεί λίγο η Kristin εμείς πρέπει να το απολαύσουμε γιατί η μελαγχολία είναι κι αυτή κάτι δικό μας και τα δικά μας πράγματα πρέπει να τα χαιρόμαστε. Η φωνή του Michael Stipe των R.E.M. πιστεύω ήταν η ιδανικότερη για την περίσταση και δένει με αυτήν της Kristin Hersh σε μια αρμονία ανέλπιστη και απροσδόκητη σαν βροχερό καλοκαίρι.

16. LES OMBRES: ALONE IN PARIS
Δεν παίζει ρόλο άν είσαι μόνος ή με παρέα στο Παρίσι, περνάς το ίδιο καλά. Η πόλη είναι φως, είναι μαγεία του παραμυθιού, είναι κουλτούρα της Ευρώπης, είναι διανόηση. Φανταστείτε λοιπόν τον Alfonse Mouson με θέα τον πύργο
του ΄Αιφελ μπροστά στο πιάνο του να εμπνέεται. Ιδού το αποτέλεσμα και ιδού το αποτέλεσμα όπως το έπαιξαν οι δικοί μας οι Les Ombres. Ενα ταξίδι στην πόλη του φωτός στην πόλη την ερωτική… Στην Πόλη… Την Αιώνια.

My Link1

My Link2

Saturday, February 7, 2009

ChrisGoesRock blog New Site

http://chrisgoesrock-blog.blogspot.com
"Keep on rocking in a FREE world..."

V.A. - A Journey Through Music (Compiled by J.Sigal 2006)

Posted by Dimitris Sigalos


THE TRACKLISTING:
01. Roger Waters - Another Brick In The Wall, Pt.2 from the album The Wall Live In Berlin.
Στις 21 Ιουλίου του 1990 ημέρα Σάββατο στην Potsdamer Platz του Βερολίνου ο Roger Waters με μία πλειάδα καλλιτεχνών που είχε καλέσει, δίνουν την μεγαλύτερη συναυλία του αιώνα που πέρασε, μπροστά σ’ ένα τείχος που είχε γκρεμιστεί από το πάθος των ανθρώπων να ζήσουν ενωμένοι. Ένας ύμνος της rock μπροστά σ’ ένα πλήθος που όμοιό του δεν έχει ξαναμαζευτεί. Όλοι οι καλλιτέχνες εκχώρησαν τα δικαιώματά τους από αυτό το project (CD και DVD) στο The World Memorial Fund For Disaster Relief.

02. Elias Zaikos Louis – Slabo Day, from the album Off The Box.
Όταν τον ρώτησα στον αέρα από το ραδιόφωνο του Capital γιατί κόλλησε το Louis στο όνομά του και αν αυτό αποτελεί δεύτερο επίθετο μου απάντησε απλά ότι έψαχνε για κάτι που ν’ ακούγεται εύκολα γι’ αυτό αναφέρεται σαν ΕΖ (easy) Louis. Όταν σε μια άλλη εκπομπή είχα καλεσμένο τον θρύλο που έγραψε το κομμάτι αυτό, τον Peter Green και τον κιθαρίστα του τον Nigel Watson, και τους έβαλα το κομμάτι αυτό, εντυπωσιάστηκαν πραγματικά, ο δε Watson μου είπε ότι του θύμιζε έντονα κάποιες από τις πρόβες που έκαναν στο studio. Η Gibson κυριολεκτικά λαλάει στα χέρια του Ζάικου (μέχρι και Layla παίζει ο αθεόφοβος προς το τέλος του κομματιού) και το βιολί του Κώστα Καρακατσάνη στο ξεκίνημα του κομματιού αποτελεί μια πραγματικά ευχάριστη έκπληξη.

03. Santana Brothers – Luz Amor Y Vida, from the album Santana Brothers.
Τα δύο αδέλφια Carlos και Jorge Santana με τον ανηψιό τους Carlos Hernandez σε ένα κλασσικό Latin Rock που όταν το ακούς αν μη τι άλλο δονείσαι και απολαμβάνεις τον ήχο που σε κάθε περίπτωση περνάει μέσα από τις Latin φλέβες τριών βιρτουόζων που εξυμνούν την αγάπη και τη ζωή.

04. Yello – La Habanera, from the album One Second.
Τι να πει κανείς για τους Boris Blank και Dieter Meier; Το μόνο σίγουρο από τη πρώτη μέρα που εμφανίστηκαν είναι ότι αποτελούν ίσως τους μόνους θηριοδαμαστές του ηλεκτρονικού ήχου. Δίνουν ένα τέτοιο φιλτράρισμα και προσθέτουν τέτοια λεπτομέρεια στον ήχο τους που τελικά σε κάνουν να δεχτείς και αυτό το είδος μουσικής την Electronica. Για παραγωγή βέβαια και ατμόσφαιρα δεν συζητάμε. Μαϊάμι, ντεντέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου και Tropicana Club.

05. Joe Morton, Dan Aykroyd, John Goodman, Paul Shaffer, Erykah Badu and The Blues Brothers – Funky Nassau, from the O.S.T. Blues Brothers 2000.
Προτίμησα αυτή τη διασκευή από το soundtrack Blues Brothers 2000 για την πολύ καλή παραγωγή της και το απίθανο mix όλων αυτών των ηθοποιών και τραγουδιστών που μας κρατούν πραγματικά ζωντανό στη μνήμη το τι σημαίνει soul-funk. Απίθανα φωνητικά και χάλκινα που κάνουν κάθε σύστημα ήχου να υποφέρει.

06. Jimmy Smith – Papa’s Got A Brand New Bag, from the album Damn!
Το κομμάτι το διάλεξα για δύο λόγους, πρώτον για τιμήσω τον πατέρα του Hammond Organ και δεύτερον για να παρουσιάσω μία από τις καλύτερες διασκευές έστω και instrumental του κομματιού αυτού του James Brown. Το παίξιμο των μουσικών αλλά και την παραγωγή την αφήνω στην κρίση σας. Μέσα από ένα καλό ηχοσύστημα μπορεί να ακούσει κανείς πως πάλλονται οι χορδές από το μπάσο του Christian McBride καθώς και το άγγιγμα των πλήκτρων από τον Jimmy Smith. Για τα χάλκινα καλύτερα να μην πούμε τίποτα αφού έτσι κι αλλοιώς είναι οι βασανιστές κάθε ηχοσυστήματος. Βλέπεται ο τετραγωνικός παλμός θέλει γερά κότσια για να αναπαραχθεί σωστά.

07. John Lee Hooker – Chill Out (Things Gonna Change), from the album Chill Out.
Για τον πατέρα των blues δεν έχω να πω και πολλά πράγματα. Τα λέει όλα η φωνή και η ιστορία του. Εδώ, στη δύση της καριέρας του και της ζωής του, με τον Carlos Santana στην κιθάρα σ’ένα Latin Blues κομμάτι που μας παροτρείνει να ηρεμήσουμε γιατί τα πράγματ θ’αλλάξουν. Πως να μην παίρνεις ελπίδα από το γέρο δάσκαλο, που τόσο ήρεμα έφυγε ενώ κοιμόταν, για τις συναυλίες τ’ουρανού.

08. Eric Clapton - Double Trouble, from the live album Just One Night (Remastered).
Κι από το δάσκαλο στον μαθητή που χειρίζεται κι αυτός τα blues σαν να είναι δική του υπόθεση. Η γνωστή ασπρόμαυρη Telecaster στα χέρια του περνάει δύσκολες στιγμές από το ναδίρ στο ζενίθ και αντίστροφα. Η φωνή του σκίζει τον αέρα του Budokan Theatre στο Τόκυο εκείνον το Δεκέμβρη το ’79 και η κιθαριστική του δεξιοτεχνία αφήνει τους πάντες άναυδους. Η ηχητική λεπτομέρεια στην ηχογράφηση είναι καταπληκτική, ιδιαίτερα μετά το remastering. Στα χαμηλά περάσματα ακούγονται μέχρι και οι ανεμιστήρες που ψύχουν τους ενισχυτές.

09. Eric Burdon – Woman Of the Rings, from the album Survivor.
Μονωδία για μία από τις τρεις καλύτερες φωνές της σύγχρονης μουσικής, ύμνος στη γυναίκα των δαχτυλιδιών. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο η Polydor δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε CD αυτό το άλμπουμ. Μόνο το κομμάτι αυτό ψηφιοποιήθηκε και κυκλοφορεί σε διάφορες συλλογές.

10. Julie Driscoll, Brian Auger & The Trinity – Light My Fire, from the album Streetnoise.
Πάμε τώρα και σε μία από τις τρεις καλύτερες γυναικείες φωνές της σύγχρονης μουσικής. Ο Jim Morrison θα πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα ευτυχής εκεί πάνω όταν ακούει αυτή τη διασκευή. Από την άλλη η Julie άφησε πρώτα τον Jose Feliciano να κάνει την διασκευή και τότε αποφάσισε ότι ήθελε και αυτή να αποτολμήσει να αποδώσει άλλον έναν ύμνο της rock σύμφωνα με τη δική της εκδοχή αλλά και αυτή του Brian Auger.

11. Gipsy Kings - Trista Pena, from the album Mosaique.
Να κι ένα καθαρόαιμο latin, τσιγγάνικο και μελαγχολικό από τη φωνή του Nicolas Reyes που αποδίδει πιστά τον πόνο της φυλής του. Μελαγχολική Πενιά. Το αίμα ζεστό, οι χορδές πυρωμένες και το πάθος άσβεστο. Μπορείς να παίξεις και να τραγουδήσεις έτσι αν δεν είσαι Λατίνος με σκούρο δέρμα και το παράπονο βαθειά ριζωμένο μέσα σου;

12. Mina-Celentano – Acqua E Sale, from the album Mina-Celentano.
Τι να πεις τώρα για τα δύο αυτά ιερά τέρατα της γείτονος Ιταλίας. Και τι δεν έχουν τραγουδήσει. Φωνές που όταν τις ακούς σηκώνεσαι όρθιος, φωνές που αποφάσισαν να σμίξουν σ’ ένα άλμπουμ για να μας ευχαριστήσουν, όλους εμάς που σεβόμαστε την ιστορία της μουσικής και σκύβουμε μπροστά στο μεγαλείο της. Για την παραγωγή δεν έχω να πω τίποτα, μιλάει μόνη της, άλλωστε είναι γνωστή η τελειομανία των Ιταλών και ιδιαίτερα του Celentano στις παραγωγές του.

13. Ennio Morricone – Le Marginal, from the album Film Music 1966-1987.
Ο Γαλλικός αστυνομικός κινηματογράφος θεωρώ ότι έχει αφήσει ανεξίτιλα τα ίχνη του και στο παρελθόν και στο παρόν αλλά και απ’ ότι φαίνεται και στο μέλλον, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να βγει Γαλλική αστυνομική ταινία που να μην είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα αν και φαταλιστική. Από την άλλη ένας ζωντανός θρύλος του Γαλλικού σινεμά, που δεν μπορώ να θυμηθώ ταινία του που να μην ήταν αξιόλογη, ο Jean-Paul Belmondo στο ρόλο του κομισάριου Philippe Jordan, και από πίσω ο μάγος της μουσικής του σινεμά Ennio Morricone με τα βιολιστικά κρεσέντο του να τονίζουν την δράση του έργου.

14. Hiroshi Fukamura, Sadao Watanabe – Hunt Up Wind, from the album Classic Jazz Funk 6.
Αυτό το ουσιαστικά jazz-funk instrumental κομμάτι αποδεικνύει πως η μουσική δεν έχει όρια, σύνορα και εθνικότητα. Δηλαδή αν απλά το περιέγραφα, χωρίς το ηχητικό ντοκουμέντο, κανείς δεν θα πίστευε ότι δύο κατά τα άλλα εξαίρετοι Γιαπωνέζοι μουσικοί θα μπορούσαν να παίξουν τόσο άνετα jazz-funk, Αμερικάνικη υπόθεση, συνοδευόμενοι από μία πολυεθνική δύναμη μουσικών σε μία εξαίρετη ηχητική παραγωγή, που κάνει κάθε σοβαρό ηχοσύνολο να αναδεικνύει τα προσόντα του.

15. The Dave Brubeck Quartet – Take Five, from the album Time Out.
Αυτό ήταν και το κομμάτι ο τίτλος του οποίου αποτέλεσε την αφορμή της δημιουργίας αυτής της συλλογής. Η Cool Jazz σ’όλο της το μεγαλείο. Dave Brubeck στο πιάνο, Paul Desmond στο άλτο σαξόφωνο, Eugene Wright στο μπάσο και Joe Morello στα ντραμς. Μουσικά δεν νομίζω να έχει υπάρξει καλύτερος συνδυασμός αυτών των τεσσάρων οργάνων που να καταλήγει σε τέτοιο αποτέλεσμα. Η ειρωνεία είναι ότι το ’59 όταν και ηχογραφούσαν το άλμπουμ αυτό κανένας δεν είχε σκεφτεί την επιτυχία. Έκαναν αυτό που έβγαινε από μέσα τους χωρίς αυτοσκοπό και υστεροβουλία και ο κόσμος τους βράβευσε ξεπερνώντας κάθε προκατάληψη, πολιτιστική διαφορά και μουσική εμπορευματοποίηση.

THE REASON
Η όλη ιστορία ξεκίνησε την Παρασκευή 28/7/2006 στο εστιατόριο της εταιρείας όταν κατέβηκα να τους κάνω παρέα στο φαγητό. Ναι ορκίζομαι ότι δεν έφαγα, ας όψεται η δίαιτα. Ο Τσίτος μίλαγε στο κινητό με κάποιον και ξαφνικά πετάει τη φράση “Take Five”. Στο καπάκι εγώ, σαν κάποια ανεξέλεγκτη δύναμη να με έβαλε μπρος, αρχίζω: Dave Brubeck Quartet από το Time Out, σύνθεση Paul Desmond, στο καταπληκτικό σόλο drums ο Joe Morello. Ο Τσίτος μένει κάγκελο, προφανώς για κάτι άλλο μιλούσε στο τηλέφωνο και ο Χάλαρης αρχίζει τα ψου-ψου με τον Σολδάτο. Το αποτέλεσμα ήταν η γκρίνια ότι ακόμα δεν αξιώθηκα να του γράψω ένα CD με μουσική. Όταν τόλμησα να του πω τι θα επιθυμούσε να περιέχει αυτό το περιβόητο CD, μου πέταξε τη μπάλα αφήνοντάς με τον απόλυτο άρχοντα της επιλογής. Κοντολογής με έκανε σαν τον φακίρη που ανέλαβε να βάλει το κορμί του σ’ ένα κυβικό κουτί ακμής 0,50μ. Το αστείο ήταν ότι ακολούθησε και ο Σολδάτος “θέλω κι εγώ θείο” οπότε τι να κάνω, είπα ναι στην πρόκληση. Θα έπρεπε με σε ένα CD 80 λεπτών να βάλω όλη τη μουσική.
Ξύπνησα πρωί-πρωί το Σάββατο έβαλα καφέ και κατέβηκα στο στούντιο. Είχα καιρό να ηχογραφήσω σε πραγματικό χρόνο και κατά βάθος μου άρεσε η ιδέα γιατί μ’ έφερνε πίσω στα παλιά. Βλέπεις με τα ρημαδοPC ακόμα και η απόλαυση της ηχογράφησης βιάζεται χρονικά, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ποιότητα του ήχου.
Μετά την πρώτη τζουρίτσα καφέ άναψαν όλα τα μηχανήματα πάνω στην κονσόλα που θα έπαιρναν μέρος στο project για να φτάσουν στην κατάλληλη θερμοκρασία όταν θα ξεκινούσε η ηχογράφηση. Μετά τη δεύτερη γουλιά καφέ άρχισε το επίπονο έργο της επιλογής των CD με τα κομμάτια που θα έπαιρναν μέρος σε αυτή. Τελικά ύστερα από αρκετή ώρα επιλέχθηκαν 15 τελικά πρωτότυπα CD που κάλυπταν σχεδόν όλο το μουσικό φάσμα από rock μέχρι jazz. Ύστερα από 80 περίπου λεπτά πραγματικού χρόνου είχε βγει το πρώτο μιξαρισμένο master CD το οποίο θα αποτελούσε και τη μήτρα γέννησης των αντιγράφων που αξιότιμοι κύριοι κρατάτε στα χέρια σας. Για την αναπαραγωγή των αντιγράφων χρησιμοποιήθηκε ο υπολογιστής έτσι ώστε αυτά να είναι 100% συμβατά με όλα τα σύγχρονα players της αγοράς καθότι το deck της Fostex που ανέλαβε την κοπή του master, καθότι επαγγελματικό, δεν γουστάρει όλα τα players. Μην ανησυχείτε όμως δεν χάθηκε τίποτα από την ποιότητα του ήχου καθότι χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος copy on the fly.

THE EQUIPMENT
Σαν deck αναπαραγωγής χρησιμοποιήθηκε το διπλό player CDN90 της NUMARK το οποίο έστειλε τον ήχο απευθείας στην Professional Digital Mixer Console PPD9000 επίσης της NEUMARK, η οποία χρησιμοποιώντας σαν interface τον Ultra High Resolution Sample Rate Converter 24Bit/96KHz SRC2496 της ULTRAMACH PRO πέρασε το σήμα μέσα από τον High Density Linear Converter του Super Bit Mapping DAT 2000ES της SONY για να καταλήξει στο FOSTEX CR 200 CD R το οποίο ανέλαβε και την τελική κοπή του master CD. Η αναπαραγωγή και η μεταφορά του σήματος έγινε στα 24Bit/48Kz και η κοπή, με καθαρή ψηφιακή μίξη πραγματικού χρόνου, έγινε στα 16Bit/44.1Kz, προσαρμογή την οποία ανέλαβε ο ULTRAMATCH PRO. Θα ήταν τέλος αδικία να μην αναφέρω ότι το monitoring του ήχου στα αυτιά μου ανέλαβαν ένα ζευγάρι ακουστικών της AKG τα K501.
Στη συνέχεια το master CD τοποθετήθηκε στο DVD-ROM SD-R2512 της TOSHIBA που διαθέτει το Lap Top nx9010 της Compaq/HP το οποίο έστειλε το σήμα μέσω της θύρας USB/2 στο External ND-3520A DVD RW της NEC για κοπή. Το πρόγραμμα κοπής που χρησιμοποιήθηκε ήταν το Nero 7 Version 7.0.5.4






My Link
My Mirror

Tuesday, February 3, 2009

CO3OLT - CO3OLT Promo CD E.P. (Alternative 2007)

CO3OLT (pronounced “cobolt”) are a Norwegian trio merging a variety of influences to create a very personal sound. Jazz, lounge music, electronica and a bit of industrial are stirred together into a dark concoction that can only be labelled as autumn music. Exquisite sounds for sophisticated listeners.

Note: Sat 11-Nov.-2006
Cobolt releases their debut album “9” on the 4th of December.
You can buy it through Duplicate Records website. The first 100 to order will also recieve a limited EP including a bonus song and the musicvideo “Sending Flowers” directed by Øystein Karlsen & Photographed by Dag Korntorp.




Thanks to my nephew Panagiotis

Links about: www.cobolt.no/

My Link @320kbps, full Art Work
My Mirror @320kbps, full Art Work

Preview of Track No.01-Fountain House...
This text will be replaced