ERT staff are continuing to broadcast from their studios and broadcasting via streaming which can be monitored on the homepage of the EBU website.
The EBU has been accessing the stream and retransmitting it via satellite to give Europe’s public service media access to ERT's news content.12 Jun 2013
Monitor ERT online Click here for a Mobile version
.jpg)
Όταν έχεις να κάνεις με τον καλλιτέχνη που, πίσω στο 1974, με το "Aladdin Sane" σε μύησε στο βαθύτερο νόημα της ΡΟΚ και στα μουσικά ταξίδια του μυαλού μου, δεν μπορεί παρά να μην εκστασιάζομαι κάθε φόρα που τον ακούω.
Είναι πολύ δύσκολο να πεις τίποτα παραπέρα απ’ αυτόν τον τίτλο που δρα καταλυτικά σαν μπάρα φραγής για κάθε επί πλέον λέξη που θα σκεφτείς.
Τρεις λέξεις που περιγράφουν την πεμπτουσία της ύπαρξής μας.
Τρεις λέξεις που τις περισσότερες φορές μέσα στη φρίκη της καθημερινότητας μας διαφεύγουν.
Ας κάνουμε μια βουτιά στο μέσα μας που για έναν ανεξήγητο λόγο το έχουμε χρόνια απείραχτο.
Ας διεγείρουμε την ύπαρξή μας για να την κρατήσουμε ζωντανή απ’ το σκοτάδι που καιροφυλακτεί ύπουλα.
Ας γίνουμε «Αιχμάλωτοι Του Φωτός» για να θυμηθώ και τα λόγια του ποιητή.
Θεωρώ ότι είναι κάτι που το χρωστάμε στον εαυτό μας, γιατί η ζωή είναι θείο δώρο και όχι κάτι το οποίο πρέπει να μένει αδρανές γιατί έτσι μας βολεύει.
Προκαλέστε τον ευατό σας για τα πιο τρελλά παιχνίδια αγάπης...’cause LOVE IS ALL and nothing more.
Αφιερωμένο σε σένα που θα προκαλέσεις το εαυτό σου για αγάπη,
γιατί LOVE IS ALL.
THE TRACKLISTING:
01. ROBERT PLANT: BIG LOG
Φωνή μοναδική, ερμηνεία ανυπέρβλητη. Όταν ο Robert Plant αρπάζει το μικρόφωνο να τραγουδήσει μπαλάντες αγάπης, μένεις ακίνητος και προσηλώνεσαι στο τραγούδι. Χαλαρώνεις στον αναπαυτικό καναπέ σου ρουφώντας το ποτό σου μεθώντας περισσότερο με τη μουσική παρά με το οινόπνευμα καθώς αυτή χαϊδεύει τα ευαίσθητα ακουστικά σου βάθη φέρνοντας μελαγχολικά φθινοπωρινά απογεύματα εκεί που τελειώνει το βλέμμα σου, στο βάθος του απέραντου και καμιά φορά θολού ορίζοντα.
02. YANNI: LOVE IS ALL
Καλά ο Γιάννης χρόνια τώρα μας συντροφεύει με τις μουσικές πανδαισίες του. Εσύ κοριτσάκι μου από που ξεφύτρωσες μ’ αυτή τη φωνάρα και ήρθες κατά πάνω μας ισοπεδώνοντάς μας και διαλύοντας κάθε περιθώριο αντίδρασής μας. Vann Johnson μωρό μου νομίζω ότι σε βλέπω εκεί που δώσατε τη συναυλία στην Απαγορευμένη Πόλη της μακρινής Κίνας πάνω σε μια κατακόκκινη από τα φώτα σκηνή με φόντο τον φοβερό ναό, να σχίζεις τον αέρα και να φέρνεις τη μουσική στ’ αυτιά μας χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, χωρίς αυτή ν’ αλλοιώνεται στο παραμικρό ούτε από την απόσταση ούτε από τον χρόνο, γιατί ο χρόνος και η απόσταση σέβονται την αγάπη γιατί η αγάπη είναι τα πάντα μωρό μου.
03. DIONNE WARWICK: HEARTBREAKER
Η μεγάλη κυρία τραγουδάει για σένα που σπάς καρδιές στο πέρασμά σου στο κοίταγμά σου και στο άγγιγμά σου. Κι η μουσική ρέει άφθονη σαν χείμαρρος ζωντανού καθαρού αναζωογονητικού νερού πάνω στη σάρκα και το πνεύμα μας. Νομίζω Dionne ότι ταξιδεύω με πολλά χιλιόμετρα και το τραγούδι σου μ’ έχει πάρει στο κατόπι για κάποιον ανεξήγητο λόγο σαν να μη θέλει να μ’ αφήσει να ησυχάσω.
04. YOUSSOU N’DOUR - NENEH CHERRY: 7 SECONDS
Μη με κοιτάς από μακριά
Μη κοιτάς το χαμόγελό μου
Και σκέψου ότι δεν ξέρω
Τι υπάρχει κάτω μου και πίσω μου
Δεν θέλω να με κοιτάς και να σκέφτεσαι
Ότι είναι μέσα σου είναι μέσα μου
Ότι είναι μέσα μου είναι για να τους βοηθήσει...
Youssou N’ Dour ακούγεσαι σαν αρχιερέας του μεγάλου ναού της πίστης για την ισότητα των ανθρώπων, με μια ιέρεια που τα βγάζει τέλεια πέρα μαζί σου Neneh Cherry. Τις ευλογίες σας παιδιά σε μας τους αδαείς που καμιά φορά μας ενοχλεί το χρώμα του διπλανού μας.
05. LL COOL J: MALLIKA
Η ψυχή μου σ’ έχει χάσει
Δεν σε ξαναείδα κι είναι κάτι που μοιάζει με αιώνες
Είμαι τόσο παγωμένος
Και παρότι ξέρω ότι είσαι ασφαλής στον παράδεισο
Και πάλι δεν μπορώ να βοηθήσω αλλά ανησυχώ
Δίνω τα πάντα για να είσαι ασφαλής...
Dear Mallika...Τι μπορεί να μούχεις κάνει κορίτσι μου στη ζωή μου και να σου γράφω τέτοια τραγούδια. Η πανδαισία της μουσικής, η δύναμη του στίχου, η χορωδία των αγγέλων. Σκύβω το κεφάλι και σε νοιώθω μέσα μου μωρό μου. Dear Mallika...Νομίζω πως έφυγα για πάντα από τη γη...
06. LOONA: HIJO DE LA LUNA
Μπροστά σ’ ένα Αυγουστιάτικο φεγγάρι μια φωτεινή νύχτα, είμαστε ξαπλωμένοι σε μια ολόλευκη αμμουδιά και μου τραγουδάς για την ηχώ του φεγγαριού που μέχρι τότε ποτέ μου δεν είχα ακούσει. Κι εκείνη η ορχήστρα με τα άπειρα βιολιά να σκίζει τη σιγαλιά της νύχτας απογειώνοντάς μας στον ουράνιο θόλο. Αλήθεια έχετε ακούσει την ηχώ του φεγγαριού όταν πέφτει ;
07. ENIGMA: PRINCIPLES OF LUST
Νομίζω πως περπατώ στο καλντερίμι ενός Μοναστηριού περιβεβλημένος το ράσσο των μοναχών, κατευθυνόμενος στο μεγάλο ναό του εξαγνισμού των πόθων. Πίσω μου ακούγονται οι Γρηγοριανές χορωδίες σαν ο μόνος σύνδεσμος με το θεό. Για να εξαγνίσεις τον πόθο πρέπει να ξέρεις τις βασικές αρχές του. Σ’ ένα τέτοιο τόπο σίγουρα θα μάθεις, μακριά από τη γήινη πραγματικότητα.
08. BAZ LUHRMANN: THE SUNSCREEN SONG
Τον Baz τον αγαπάω γιατί είναι ο χαμένος μου καθηγητής απ’ το γυμνάσιο που ακόμα ψάχνω να τον βρω. Ο Baz με βρήκε ξαφνικά στο σταθμό την ώρα που διάλεγα μουσική για τους ανθρώπους και άρχισε έτσι όμορφα και ήρεμα να μου δίνει τις συμβουλές του. Συμβουλές βγαλμένες από την πείρα της ζωής του αλλά κι απ’ την καρδιά του. Δάσκαλε ρουφάω αυτά που λες και θα προσπαθήσω να τα κάνω πράξη στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Εσείς ;
09. TONI BRAXTON: ANOTHER SAD LOVE SONG
Τα τραγούδια του έρωτα δεν είναι πάντα χαρμόσυνα. Είναι πολλές οι φορές που κρύβουν μια μελαγχολία που μας οδηγεί να περπατήσουμε μόνοι μας στο πάρκο με τα ξερά φύλλα ολόγυρα και τον απόηχο των στίχων τους στ’ αυτιά μας. Η Toni εδώ αισθάνεται ότι πρέπει να μας πει ένα τέτοιο τραγούδι. Το λέει τέλεια κι εγώ λέω να πάω μια βόλτα στο πάρκο...Θάρθετε ;
10. PRINCE: NOTHING COMPARES 2 YOU
Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με σένα μωρό μου. Ο Πρίγκιπας είναι πάνω στη σκηνή και τραγουδάει για σένα κι ’γω από κάτω χειροκροτώ σαν τρελός μέσα στο πλήθος και ψάχνω μάταια να σε βρω. Γιατί άραγε ; Γιατί είσαι γυναίκα. Τι είναι γυναίκα ;
11. VAYA CON DIOS: WHAT’S A WOMAN?
Τι είναι μια γυναίκα δίχως τον άντρα ; Τι είναι ένας άντρας δίχως γυναίκα ; Τίποτα Dani, τίποτα. Μια ελεγεία για τη σχέση των δύο φύλλων. Μια καταπληκτική ερμηνεία από την ανυπέρβλητη φωνή της Dani Klein και των Vaya Con Dios που ακούγεται για να μας θυμίζει ότι οι δυό μας είμαστε πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη κι ότι ο ένας χωρίς τον άλλο είμαστε τίποτα. Καταλάβατε κοινοί θνητοί εγωϊστές μου ;
12. CHER LOVE HURTS
Η Cher πέρα απ’ όλα τ’ άλλα είναι μια καταπληκτική φωνή. Δεν μπορείς να ερμηνεύσεις έτσι εύκολα Nazareth και ιδιαίτερα τη φωνή του Dan McCafferty. Love Hurts και τι να πούμε...Και κόβει και ματώνει και τραυματίζει. Συμβουλές δεν υπάρχουν ούτε πρέπει να δίνονται, γιατί αυτοί που δίνουν συμβουλές γίνονται κοινωνοί αντίθετων εμπειριών. Ίσως όμως να είναι αυτή η ίδια η επικινδυνότητα της που μας οδηγεί στα δίχτυα της.
13. GARY BROOKER: GIVE ME SOMETHING TO REMEMBER YOU BY
Τέτοια κομμάτια δεν γράφονται πολλά μέσα στην εκατονταετία. Τέτοιος λυρισμός, τέτοια αρμονία, τέτοια παράκληση δεν νομίζω να έχει ξαναγραφτεί ποτέ στην ιστορία της μουσικής.
Δώσε μου κάτι για να σε θυμάμαι μωρό μου
Όπως ένα φιλί μέσα στην παγερή νύχτα...
Ο Garry έχει φωνή που την ξεχρίζεις από χιλιόμετρα, εξάλλου έχει γράψει τη δικιά του ιστορία με τους Procol Harum. Είναι ένας gentleman πίσω από το πελώριο πιάνο του, την παρακαλάει να του δώσει κάτι για να την θυμάται. Εσύ κούκλα όμως γιατί είσαι τόσο σκληρή ;
14. PASSENGERS – LUCIANO PAVAROTTI: MISS SARAJEVO
Όταν ακούς κομμάτια τέτοια, όταν βλέπεις μουσικές διάνοιες όπως οι Passengers και ο Pavarotti να είναι μαζί και να τραγουδούν για τους ανθρώπους που τους αφάνισε ο πόλεμος, πρέπει να σηκώνεσαι στα δυό πόδια σου και να σκύβεις ευλαβικά το κεφάλι αποτώντας φόρο τιμής στους συνανθρώπους μας που τόσο σκληρά και απροκάλυπτα κάποιοι άλλοι φρόντισαν να τους οδηγήσουν στο θάνατο. Ακούσατε πως ταιριάζουν οι δυό φωνές του ρόκερ Bono και του κλασικού Pavarotti όταν τραγουδούν για τον ίδιο σκοπό ;
15. WATERBOYS: TRUMPETS
Νοιώθω την αγάπη σου σαν τον ήχο των αυλών
Η ζωή σου είναι ένα πελώριο βουνό
Και η καρδιά σου σαν ναός
Με τεράστιες ανοικτές πόρτες
Το να είμαι μαζί σου
Είναι σαν να ζω το καλύτερο όνειρο...
Η ζωή σου είναι σαν ωκεανός
Θέλω να βουτήξω ολόγυμνος μέσα του
Να χαθώ μέσα στα βάθη του...
Θέλω να είμαι μαζί σου
Όταν είμαι μαζί σου
Είναι σαν να είμαι εσύ...
Δεν νομίζω να χρειάζεται να πω τίποτε άλλο, η ερμηνεία του Mike Scott, τόσο στη φωνή όσο και στο πιάνο, είναι μοναδική. Όσο για τον στίχο... Ε !!! Αυτόν τον αφήνω στην κρίση σας.
16. BLUE OYSTER CULT: LAST DAYS OF MAY
Δεν ξέρω…Κάθε φορά που κλείνω μια συλλογή με πιάνει μια μελαγχολία σαν να μη θέλω να κλείσει ακόμα, σαν να θέλω να βάλω κι άλλα τραγούδια, με πιάνει κάτι σαν το συναίσθημα της άνοιξης που τελειώνει και δεν θέλω να τελειώσει, κάτι σαν τις τελευταίες μέρες του Μάη. Ακούω τις κιθάρες των Blue Oyster Cult να μ’ αποχαιρετούν σκληρά αλλά και μελωδικά μαζί. Έχω την εντύπωση ότι θα τα ξαναπούμε σύντομα....
Η απεραντοσύνη η γοητεία και το μυστήριο που κρύβει μέσα της η μουσική αυτή καθεαυτή, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει στίχος, είναι αυτή που μας συναρπάζει, είναι αυτή που διευρύνει τη φαντασία μας, είναι αυτή που μας μεταφέρει σε τοπία φανταστικά, εξώκοσμα, μη καθημερινά.THE TRACKLISTING:
01. PARADISE: WILD ORCHID (Main Title)
Ίσως να μην ήταν το έργο με την καλύτερη υπόθεση του κόσμου, αλλά ήταν αρκετά αισθησιακό, ιδιαίτερα στη σκηνή που κάνουν έρωτα το ζευγάρι των μαύρων μέσα στο παλιό κτίριο ενώ τους λούζει ένας καταρράκτης νερού. Η σκηνή βέβαια που ο Mickey με την Carre έρχονται από μακριά καβάλα στην τσόπερ με την μουσική από πίσω να συμπληρώνει το όλο τοπίο, ήταν πανέμορφη. Η μουσική των Paradise μας πηγαίνει κατευθείαν στα εξωτικά τοπία της ταινίας και στα πάθη όσων βρέθηκαν εκεί.
02. JEAN-MICHEL JARRE: SOUNENIR OF CHINA
Τον Οκτώβριο του 1981 ο Jean-Michel Jarre είναι ο πρώτος δυτικός καλλιτέχνης που πάτησε ποτέ το πόδι του στην Κίνα. Δίνει συναυλίες στο Πεκίνο και τη Σαγκάη, οι οποίες είχαν ένα κοινό αποτέλεσμα, άφησαν έκθαμβους κοινό και καλλιτέχνη. Το κοινό, εξαιτίας του μοναδικού και πρωτόγνωρου σόου, που δεν είχε φανταστεί ούτε στα πιο απόκρυφα και φανταστικά όνειρά του, και τον καλλιτέχνη λόγω της ίδιας της παρθένας, άγνωστης και εντυπωσιακής χώρας και των ανθρώπων της. Ο Jarre, ειδικά γι’ αυτό το μεγάλο γεγονός έγραψε με τη συμφωνική του Πεκίνου έξι κομμάτια, μεταξύ των οποίων και το Souvenir Of China, σαν ύστατη ανάμνηση του εντυπωσιασμού του από τη χώρα αυτή. Το κομμάτι αυτό, αν κάποιος έχει δει και το καταπληκτικό video clip του, θα καταλάβει ότι πρόκειται για μία απεικόνιση του σιωπηλού δράκου, της μεγάλης Κίνας και του πολιτισμού της
03. VANGELIS: ALPHA
Είναι η μουσική ενός γαλαξιακού ταξιδιού ενός ταξιδιού μέσα στο άπειρο σύμπαν, είναι η έκπληξη κάθε λεπτού όπως ακριβώς οι φωτογραφίες ενός τέτοιου ταξιδιού. Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έγραψε το 1976 ίσως το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας του το Albedo 0.39, όπου έπαιζε όλα τα όργανα μόνος του. Κοιτάξτε τον ουρανό, δυναμώστε την ένταση και αφήστε τη μουσική να σας ταξιδέψει σαν άλλο διαστημόπλοιο στον Alpha του Κένταυρου.
04. MIKE OLDFIELD: OCEANIA
Θεωρώ ότι το The Songs Of Distant Earth είναι η καλύτερη δουλειά του Mike Oldfield μέχρι σήμερα και πολύ φοβάμαι ότι πολύ δύσκολα θα ξαναγράψει τέτοιο έργο. Ακούγοντας τη μουσική από αυτό το άλμπουμ διακατέχεσαι από την αίσθηση ότι είσαι σε κάποια διαπλανητική γειτονιά απ’ όπου βλέπεις τη γη από μακριά, παρατηρώντας πόσο μικρή και ήσυχη φαίνεται. Το Oceania, και λόγω του ονόματος, αποπνέει το μυστήριο και τη γοητεία του απόμακρου γαλαξία που πρόσφατα ανακαλύφθηκε ενώ κάποιοι πρωτοπόροι αστροναύτες έχουν ήδη αναχωρήσει και πάνε να τον συναντήσουν. Μπορεί να είστε κι εσείς ανάμεσά τους...
05. ED ALLEYNE-JOHNSON: OXFORD SUITE
Ένα ηλεκτρικό βιολετί βιολί στα χέρια ενός περίφημου εκτελεστή που ξαφνικά μας ήρθε από το πουθενά και κατέθεσε την μουσική του σαν μια μαρτυρία για το τί θα επακολουθήσει. Το καταπληκτικού σχήματος και χρώματος βιολί σχεδιάστηκε και φτιάχτηκε από τον ίδιο τον Johnson και η Σουίτα Της Οξφόρδης, όπως και όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ ηχογραφήθηκαν ζωντανά και όπως πραγματικά παίχθηκαν χωρίς καμία τεχνική ή άλλη παρέμβαση. Μουσική θεϊκή, μουσική τ’ ουρανού, μουσική για εκλεκτούς
06. JEAN-LUC PONTI: MIRAGE
Ακούγοντας το Mirage έχεις την αίσθηση ότι πετάς στο απέραντο τ’ ουρανού με καταπληκτική ταχύτητα και ευελιξία. Ο Jean-Luc Ponti είναι εδώ και αρκετές δεκαετίες ένας καταξιωμένος μουσικός και βιολιστής. Οι μουσικές του πάντα εξαίσιες σε οδηγούν σε άλλα μονοπάτια, σε άλλα τοπία, χωρίς βαρύτητα και τριβές, σε ανεβάζουν στο άπειρο του σύμπαντος, σε κάνουν έγκριτο μύστη της συνωμοσίας τ’ ουρανού. Αφήστε το κομμάτι να σας δείξει το δρόμο και να σας οδηγήσει εκεί που πρέπει.
07. ELIAS ZAIKOS-LOUIS: SLABO DAY
Όταν πρωτοάκουσα το κομμάτι αυτό έμεινα άφωνος. Δεν ήταν δυνατόν, είπα, ένας Έλληνας να παίζει το Slabo Day καλύτερα από τον ίδιο τον δημιουργό του τον Peter Green. Ακόμα και σήμερα, που το ακούω με το ίδιο αμείωτο ενδιαφέρον, δεν μπορώ ν’ αλλάξω απόψη. Φοβερό πάθος και δεξιοτεχνία, τόλμη και φαντασία απογειώνουν ένα κλασικό κομμάτι στα ύψη και μαζί του κι εμάς, που απλά αφηνόμαστε στη δίνη του μη αντιδρώντας συνειδητά μπροστά στο μεγαλείο του.
08. SANTANA BROTHERS: LUZ AMOR Y VIDA
Όταν ο Carlos αρπάζει την κιθάρα στα χέρια του δεν υπάρχει περίπτωση αυτό που θα ταξιδέψει στον αέρα να μην έχει πάθος, ένταση αλλά και λυρισμό. Πόσο μάλλον όταν μαζί του είναι και ο αδελφός του ο Jorge, αλλά και ο πιτσιρικάς ανιψιός του, ο Carlos Hernandez. Οι Santana Brothers το 1994 βγάζουν ένα μοναδικό άλμπουμ που τα έχει όλα. Τα εξαίσια riffs από τις κιθάρες τριών βιρτουόζων που στις φλέβες τους τρέχει λατινοαμερικάνικο αίμα μας καθηλώνουν, μας γοητεύουν αλλά και μας συναρπάζουν παράλληλα, πέφτοντας πάνω μας σαν χείμαρρος κάθαρσης και εξαγνισμού.
09. OTTMAR LIEBERT: SAMBA PA TI
Αυτή η φλαμένγκο άποψη του Samba Pa Ti, ενός κομματιού που έγραψε και τόσο μοναδικά εκτέλεσε ο Carlos Santana, θεωρώ ότι πραγματικά είναι μία από τις καλύτερες εναλλακτικές εκτελέσεις.
Ο Ottmar Liebert γεννήθηκε από Κινεζο-Γερμανό πατέρα και Ουγγαρέζα μητέρα και ξεκίνησε τη μουσική στα δώδεκά του με επιρροές από την jazz και την pop μουσική. Η ζωή του ήταν ένα συνεχές ταξίδι σε Ευρώπη και Ασία. Η μουσική του... όπως και η ζωή του... χωρίς σύνορα.
10. ANDREAS VOLLENWEIDER: SENA STENJEVA
Τον πρωτοάκουσα το καυτό καλοκαίρι του ’84 στην Σαντορίνη καθώς απολάμβανα ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα στην καλντέρα πίνοντας το ποτό μου. Τον είδα τελευταία φορά τον Ιούλιο του ’97 στον Λυκαβηττό σε μια μοναδική συναυλία. Τον Andreas, αυτόν τον θεϊκό αρπίστα τ’ ουρανού που η μουσική του σε ξεχωρίζει από το κοπάδι και σε ανεβάζει πιο ψηλά απ’ όλους, σαν άλλο Γλάρο Ιωνάθαν, τον παρακολουθώ όλα αυτά τα χρόνια με αμείωτο ενδιαφέρον και θεωρώ ότι η κάθε δουλειά του είναι κάτι το ξεχωριστό. Μουσική του αέρα, του εκλεκτισμού και της αθανασίας... Μυηθείτε...
11. THE ART OF NOISE: MOMENTS IN LOVE
Οι Art Of Noise μόνο η τέχνη του θορύβου δεν είναι. Είναι οι γητευτές των συνθετητών που κατορθώνουν με μοναδικό τρόπο και δεξιοτεχνία να δαμάζουν έξοχα τα άψυχα αυτά μηχανήματα και να παράγουν μοναδική μουσική ηρεμίας αλλά και πάθους ταυτόχρονα. Οι ερωτικές στιγμές αποτελούν πάντα κάτι ξεχωριστό για τον καθένα μας. Ας τις εξυμνήσουμε προσθέτοντάς τους λίγη μουσική...
12. ENNIO MORRICONE: CHI MAI
Όταν ακούς Morricone αμέσως από μπροστά σου περνάνε εικόνες. Θεωρώ ότι χωρίς τον Morricone δεν θα υπήρχε κινηματογράφος.
Η μουσική του στα φίλμς ήταν ότι είναι η ανάσα για τα έμβια όντα. Πολλές φορές ήταν αυτή που παρήγαγε την εικόνα, νόμιζες ότι αν σταματούσε θα χανόταν και η εικόνα από τα μάτια σου.
Η μουσική του σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά και άφησε ανεξίτηλα ίχνη πάνω της.
13. FAUSTO PAPETTI: LOVE STORY
Άλλος ένας Ιταλός στην παρέα, που στη δεκαετία του ’70 του έβγαζα το καπέλο για δύο πράγματα, τα απίθανα γυναικεία κορμιά των εξωφύλλων των δίσκων του και τα καταπληκτικά slow σαξοφωνικά κομμάτια του που μας επέτρεπαν να χορεύουμε αισθησιακά με τα κορίτσια στα parties. Κανείς δεν έχει αμφισβητήσει την μοναδική αίσθηση και δεξιοτεχνία του Fausto στο σαξόφωνο. Τα πράγματα όμως γίνονται ακόμα πιο ιδιαίτερα όταν διασκευάζει το γνωστό θέμα της ταινίας “Love Story” που κι αυτό με τη σειρά του, σαν έργο, είχε σημαδέψει μια ολόκληρη γενιά.
14. THE DAVE BRUBECK QUARTET: TAKE FIVE
Το “Take Five” κυκλοφόρησε την 1η Ιουλίου του 1959. Ήταν μία σύνθεση στα 5/4 του Paul Desmond και αποτελεί μία από τις πιο προκλητικές μουσικές υπογραφές για εκτελεστή αλλά και για ακροατή. Έχοντας υπόψη τού πόσο εύκολα μπορεί ο ακροατής να χαθεί μέσα στο ρυθμό των 5/4, ο Brubeck παίζει αυτοσχεδιάζοντας συνεχώς, ακόμα και κάτω από το καταπληκτικό drum solo του Joe Morello. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει να παρακολουθήσουμε πώς ο Morello προοδευτικά απελευθερώνεται από τον αυστηρό ρυθμό των 5/4 δημιουργώντας περίπλοκα αλλά και εντυπωσιακά θέματα πάνω από το πιάνο. Κι όλα αυτά κόντρα σε κάθε φυσιολογική προσδοκία, ίσως ακόμα και του ίδιου του συνθέτη. Take Five really swings !!!
15. GEORGE BENSON: CALIFORNIA DREAMIN’
Δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη διασκευή σ’ αυτό το τόσο γνωστό τραγούδι των Mamas And Papas, ιδιαίτερα στο χώρο της jazz, καθότι ο George Benson και πρωτοπόρος είναι σ’ αυτόν το χώρο αλλά και βιρτουόζος στην κιθάρα. Το εντυπωσιακό είναι, ο τρόπος με τον οποίο ένας καλλιτέχνης μπορεί να πάρει ένα ψυχεδελικό κομμάτι, όπως είναι το California Dreamin’, και να το διασκευάσει σε jazz φόρμα τόσο απλά αλλά και τόσο εντυπωσιακά. Χαλαρώστε, αφεθείτε στη μαγεία της κιθάρας του George Benson και ταξιδέψτε, αξίζει αυτό το ταξίδι.
16. RAMSEY LEWIS : WADE IN THE WATER
Εάν η απομίμηση είναι η πιο ειλικρινής μορφή κολακείας, τότε ο Ramsey Lewis έχει κολακευτεί περισσότερο από κάθε άλλον instrumentalist στη μουσική βιομηχανία. Ο Ramsey, πιανίστας από τα έξι του, έχει διασκευάσει πολλούς μεγάλους συνθέτες και συγκροτήματα τόσο από το χώρο της jazz όσο και από το χώρο της pop, με αποκορύφωμα τους Beatles. Εδώ τον απολαμβάνουμε στη διασκευή ενός παραδοσιακού κομματιού, που εκτελεί με μοναδική δεξιοτεχνία και ρυθμό στο πιάνο του.
My Link1
Thanks to my friend B. Lioris.jpg)
Québécois rock provocateur Jean Leclerc was the premier exponent of the Francophone pop renaissance of the 1990s. Often compared to Lou Reed for his seedy imagery and enigmatic vocals, he enjoyed his greatest commercial success as Jean Leloup, an alias he finally retired almost a quarter century into his career. Born in Sainte-Foy, Quebec, on May 14, 1961, Leclerc spent the better part of his child in Togo, and its indigenous African rhythms would prove a seminal influence on his later musical efforts. After a brief return to Quebec, his family settled in Algeria in 1969, where he later formed his first band, the Blue Faces. Leclerc returned to Quebec for good in 1975, and after quitting school he cut his first demo session, christening himself Jean Leloup (i.e., "John the Wolf"). He attracted marginal attention from record executives until 1983, when he delivered a breakthrough performance at the annual Festival de la Chanson Francophone. Two years later Leloup was tapped to star as Ziggy in the David Bowie-inspired rock opera Starmania. Labels still had no idea what to make of him, however, and his acclaimed debut LP, Menteur, did not hit retail until 1989, generating the smash "Printemps-Eté." Around the same time Leloup followed an ex-girlfriend to Europe, where he stayed long enough to assemble a band, La Sale Affaire. Its members returned with him to Quebec to cut his sophomore album, L'Amour Est Sans Pitié, a star-making turn highlighted by the controversial "1990," which compared his sexual prowess to the U.S. war with Iraq. The single was a hit both at home and in France, and he spent much of 1992 touring western Europe, followed by a trek through Quebec as part of the Rock le Lait package tour. Leloup did not resurface with a new LP until late 1996. Le Dôme nevertheless proved his most successful effort to date, earning him the annual Félix award for Best Songwriter/Composer. He supported the album via the stage show "Jean Leloup et les Naufragés du Titanic," with recordings from the tour later comprising part of 1998's hybrid live/studio release Les Fourmis. Leloup also expanded into fiction, writing a series of short stories he later recorded for broadcast on Radio Canada. He did not return to touring until the spring of 1999, but remained on the road for over a year. In the wake of 2002's La Vallée des Reputations he announced plans to retire the Jean Leloup name, adopting the alias Massoud Al-Rachid to publish the 2005 novel Noir Destin Que le Mien.
